Επιλέξτε κατάλληλο κατοικίδιο

Αγαπάτε τα ζώα και το παιδάκι σας ζητάει όλο και συχνότερα μια καινούργια παρουσία στο σπίτι. Πώς θα επιλέξετε το κατάλληλο ζωάκι για εκείνο, αλλά και για το οικογενειακό σας περιβάλλον;
Πριν καταλήξετε ότι μια γάτα, ένας σκύλος ή ένας παπαγάλος θα αποτελέσει τον ιδανικότερο σύντροφο του παιδιού σας, εξετάστε προσεκτικά πολλές παραμέτρους. Μόνο έτσι θα είστε σίγουροι, ότι η επιλογή σας ταιριάζει στον τρόπο ζωής σας..Ένα λυκόσκυλο για παράδειγμα είναι λάθος επιλογή, αν ζείτε σε μικρό διαμέρισμα. Ένα κανίς από την άλλη, αν η οικογένεια λείπει όλη μέρα από το σπίτι, θα ήταν λάθος επιλογή γιατί θα κατέληγε δυστυχισμένο, αφού θα έμενε τόσες πολλές ώρες μόνο του.
Διαθεσιμότητα ελεύθερου χρόνου
Ένας σκύλος χρειάζεται καθημερινή φροντίδα για το φαγητό και τις βόλτες του. Μια γάτα θεωρητικά είναι πιο ανεξάρτητη, αφού θα μάθει εύκολα να λερώνει στο χώρο που θα της υποδείξετε. Αν όμως καθημερινά τρέχετε ...και δεν προλαβαίνετε ή αν ταξιδεύετε συχνά, τότε κατάλληλη επιλογή θα ήταν ένα κουνελάκι, χελωνάκια ή ψαράκια, που οι ανάγκες τους είναι σαφώς μικρότερες.
Ηλικία των παιδιών
Η ηλικία των παιδιών δεν αποτελεί ουσιαστικό πρόβλημα, αν εξαιρέσουμε τα ερπετά, τα οποία απαγορεύονται, όταν στο σπίτι υπάρχουν βρέφη και μικρά παιδιά. Αν όμως το πρόγραμμά σας είναι πολύ φορτωμένο και υπολογίζετε να ορίσετε το παιδί σας υπεύθυνο για την καθημερινή φροντίδα του κατοικίδιου, τότε η ηλικία του παίζει σημαντικό ρόλο. Κουνελάκια, χαμστεράκια και πουλάκια είναι ιδανικές επιλογές για παιδιά άνω των 5 ετών, γιατί ζουν σε ειδικά κλουβάκια και δε χρειάζονται μεγάλη φροντίδα.
Μέγεθος σπιτιού
Δεν αρκεί η αγάπη που θέλετε να δώσετε σε ένα σκύλο! Αν τα τετραγωνικά του σπιτιού είναι λίγα, ξεχάστε το. Ένα μικρό σπίτι γεμάτο τρίχες δεν αποτελεί το καλύτερο περιβάλλον ούτε για εσάς, ούτε για το σκύλο, πόσο μάλλον για το παιδί σας! Η υιοθεσία ενός φτερωτού φίλου θα ήταν σαφώς μια ιδανικότερη λύση.
Ράτσα
Αν έχετε αποφασίσει να πάρετε σκύλο, συζητήστε πρώτα με έναν εκπαιδευτή σκύλων. Εκείνος θα σας ενημερώσει για τα χαρακτηριστικά και την προσωπικότητα κάθε ράτσας. Κάποια ζώα έχουν ήρεμο και φιλικό χαρακτήρα, κάποια είναι πιο παιχνιδιάρικα και προσαρμόζονται πιο εύκολα στα παιχνίδια των παιδιών και κάποια άλλα είναι πιο επιθετικά. Ακολουθήστε τη συμβουλή του και επιλέξτε ένα ζώο που θα είναι φιλικό με το παιδί.

πηγή: yeskid.gr

διαβάστε περισσότερα...

O ρόλος του πατέρα στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού

Η συμβολή των γονιών τόσο της μητέρας όσο και του πατέρα είναι αδιαμφισβήτητα σημαντική στη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, διότι εκείνοι τοποθετούν τις πρώτες σταθερές βάσεις στην προσωπικότητα του.
Παλαιότερα κυριαρχούσε το μοντέλο το οποίο επιδίωκε από τη μητέρα να αναλαμβάνει τη διαπαιδαγώγηση , τη φροντίδα και την ανατροφή των παιδιών , ενώ ο πατέρας ήταν ταυτισμένος με την εικόνα του κουβαλητή , ήταν υπεύθυνος για την εισροή των υλικών αγαθών... στην οικογενειακή εστία. Τα τελευταία χρόνια με τις νέες κοινωνικό-οικονομικές αλλαγές καθώς και με την είσοδο της γυναίκας στην αγορά εργασίας τα δεδομένα αυτά ανατράπηκαν και αποτέλεσε επιτακτική ανάγκη η συμμετοχή του άντρα στα οικογενειακά δρώμενα. H συμμετοχή και η ενεργή παρουσία και των δύο γονιών είναι ωφέλιμη για το παιδί διότι δέχεται διαφορετικά ερεθίσματα ανάλογα με το φύλο, τις προσωπικές αξίες και εμπειρίες του κάθε γονιού.
Η απουσία του πατέρα
Ο πατέρας μπορεί να λειτουργήσει ως εξισσοροπίστης στη μοναδική δυαδική σχέση που δημιουργείται από την πρώτη στιγμή της γέννησης ανάμεσα στη μητέρα και στο παιδί. Ο πατέρας δηλαδή είναι πολύτιμος αρωγός ώστε να κοπεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει τη μητέρα με το παιδί. Η απουσία του πατέρα σ' αυτή τη δυαδική σχέση αφήνει το παιδί σε μια σχέση προσκόλλησης με τη μητέρα του.
Αυτό το γεγονός αργότερα επηρεάζει τη ζωή του και του δημιουργεί ένα αίσθημα προσωπικής αδυναμίας και ανεπάρκειας. Για να μπορέσει ο πατέρας να παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή του παιδιού χρειάζεται η μητέρα να του παραχωρήσει χώρο. Αν ο πατέρας αποκλειστεί από τη μητέρα, θα παραμείνει εξίσου αποκλεισμένος και από για το παιδί.
Ο πατέρας ως σύμβολο δύναμης και εξουσίας
Επίσης η συμβολή του πατέρα είναι απαραίτητη διότι προσφέρει ασφάλεια και προστασία , αφού θεωρείται από το παιδί σύμβολο δύναμης και εξουσίας. Η μορφή εξουσίας που συμβολίζει ο πατέρας είναι απαραίτητη για την κοινωνικοποίηση, την αυτονομία και τη ψυχική οργάνωση του παιδιού. Η συχνή παρουσία του πατέρα βοήθα το παιδί να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, η οποία του εξασφαλίζει τη δημιουργία υγιών σχέσεων με τους άλλους.
Ο πατέρας λύνει το οιδιπόδειο
Ο ρόλος του πατέρα στη προσχολική ηλικία είναι καθοριστικός για τη συναισθηματική εξέλιξη του παιδιού διότι το βοηθά να λύσει το οιδιπόδειο σύμφωνα με τη Φροϋδική θεωρία.
Πατέρας και γιος
Γύρω στην ηλικία των 3-5 ετών το αγόρι αντιλαμβάνεται ότι η μητέρα του αγαπά τον πατέρα του, επομένως για το παιδί ο πατέρας θεωρείται αντίπαλος αφού διεκδικούν την αγάπη και τη στοργή της ίδιας γυναίκας. Προκειμένου να προφυλαχθεί από την πατρική επιθετικότητα θα αναγκαστεί να ταυτιστεί μαζί του και θα γίνει όπως ο πατέρας του.
Πατέρας και κόρη
Στα κορίτσια συμβαίνει κάτι ανάλογο, εκείνο επιθυμεί με τη σειρά του να υποκαταστήσει τη μητέρα της και να διεκδικήσει τον πατέρα της όμως τελικά η ιδέα αυτή εγκαταλείπεται και αργότερα το κορίτσι θα αναζητήσει ερωτικό σύντροφο ο οποίος θα μοιάζει με τον πατέρα της.
Οι συνέπειες από την έλλειψη του πατέρα σε αγόρια και κορίτσια
Η πατρική αποστέρηση έχει καταστροφικές επιπτώσεις στη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Η απουσία του πατέρα από τη ζωή του αγοριού παρεμποδίζει την ταυτοποίηση μαζί του, διαδικασία η οποία είναι απαραίτητη για την ολοκλήρωσή της ταυτότητας του. Τα αγόρια συχνά για να μπορέσουν να διαχειριστούν τα συναισθήματα της απώλειας τους μπορεί να στρέψουν την επιθετικότητα τους προς τους άλλους και να αναπτύξουν αντικοινωνική είτε παραπτωματική συμπεριφορά. Επίσης συχνά διακατέχονται από ανασφάλεια και ανωριμότητα, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό , έχουν δυσκολίες στις σχέσεις τους με τους συνομήλικους του και μπορεί να αναζητήσουν πατρικά υποκατάστατα τα οποία συχνά παίρνουν λανθασμένη μορφή.
Ενώ αντιθέτως στα κορίτσια η έλλειψη του πατέρα δημιουργεί διαστρεβλωμένη εικόνα για το αντρικό πρότυπο με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται στις σχέσεις τους με το άλλο φύλο. Τα κορίτσια σε αντίθεση με τα αγόρια στρέφουν την επιθετικότητα τους προς τον εαυτό τους ,παρουσιάζουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, νιώθουν φόβο εγκατάλειψης και απόρριψης από το αντίθετο φύλο και αισθάνονται ενοχές όταν η σχέση τους δεν εξελίσσεται σωστά παρόλο που μπορεί να μην ευθύνονται εκείνες. Αυτές οι επιβλαβείς επιδράσεις συμβαίνουν όταν η απουσία του πατέρα είναι είτε φυσική είτε συναισθηματική είτε ο πατέρας είναι συναισθηματικά ασταθής απέναντι στο παιδί του με αποτέλεσμα να του δημιουργεί μια κατάσταση μόνιμης ανασφάλειας. Αντιθέτως εάν η παρουσία του είναι αισθητή το παιδί μπορεί να αναπτύξει μια υγιής προσωπικότητα.

πηγή:topaidimoukiegw.blogspot.com

διαβάστε περισσότερα...

Κρεβάτι για τρεις!

Αν το παιδί σας τώρα τελευταία έχει κάνει "κατάληψη" στο κρεβάτι σας, να πώς θα το πείσετε να επιστρέψει στο δωμάτιό του.
Παρόλο που οι έρευνες υποστηρίζουν πως τα περισσότερα παιδιά μετά την ηλικία των 3-4 ετών επιστρέφουν στο δωμάτιό τους οικειοθελώς, δεν είναι λίγα εκείνα που δυσκολεύονται να αποχωριστούν το "οικογενειακό κρεβάτι"... Το μικρό σας ίσως είναι ένα από αυτά.
Τρυπώνοντας στο κρεβάτι της μαμάς
Ο βασικός λόγος που το παιδί σας δείχνει προτίμηση στο κρεβάτι σας είναι ότι αισθάνεται ασφάλεια και προστασία ανάμεσα στα δυο πιο αγαπημένα του πρόσωπα. Γι αυτό και η "θέση" του δεν είναι άλλη από το κέντρο του κρεβατιού! Τι του προκαλεί όμως την ανάγκη να νιώθει ασφάλεια;
Εφιάλτες: Εμφανίζονται στην ηλικία των 2 ετών και γίνονται πιο συχνοί μεταξύ 3-4 ετών. Θεόρατα ζώα, άγρια τέρατα και τρομακτικά πλάσματα επισκέπτονται το παιδάκι σας όσο κοιμάται, και ξυπνά τόσο φοβισμένο που κλαίγοντας κουρνιάζει στο κρεβάτι σας για να το... "σώσετε". Το παιδί δυσκολεύεται να πιστέψει πως το άσχημο πλάσμα που το κυνηγούσε για να το φάει δεν υπάρχει, διότι δεν μπορεί ακόμα να καταλάβει τη διαφορά μεταξύ φανταστικού και πραγματικού.
Η ιδέα του αποχωρισμού: Ενώ όλη τη μέρα την περνάτε με το παιδί, οι ώρες του ύπνου είναι αυτές που σας "χωρίζουν". Όσο λοιπόν δεν σας βλέπει, αγχώνεται και τρέμει στην ιδέα πως μπορεί να εξαφανιστείτε. Γύρω στα 2 του χρόνια ο φόβος μήπως το εγκαταλείψετε είναι ιδιαίτερα μεγάλος, γι αυτό ακόμα και τη νύχτα θέλει να σας αισθάνεται δίπλα του.
"Περίεργα" σενάρια: Όσο το παιδί βρίσκεται στο δωμάτιο προσπαθώντας να κοιμηθεί, είναι πιθανό να πλάθει στο μυαλουδάκι του διάφορες εικόνες που το τρομάξουν. Μπορεί π.χ. να σκεφτεί πως θα έρθει ο γιατρός για να του κάνει εμβόλιο, ότι μέσα στην ντουλάπα είναι ο "κακός", ότι κινδυνεύει γιατί κάποιος θα έρθει και θα το κλέψει (ειδικά αν χρησιμοποιείτε απαράδεκτες φράσεις όπως "αν δεν φας, θα σε πάρει ο γύφτος") κ.λπ. Όλα όμως σβήνουν μαγικά μόλις τρυπώσει στο κρεβάτι σας.
Γρήγορα, στο δωμάτιό σου!
Μιλήστε στο πιτσιρίκι σας και εξηγήστε του πως πρέπει να κοιμάται μόνο του στο δωμάτιο του γιατί είναι πια μεγάλο παιδί! Φροντίστε να επιμένετε σε αυτό και μη "λυγίζετε" όταν ακούτε τα πρώτα κλάματα. Επίσης:
Ανοίξτε τις ντουλάπες και ψάξτε κάτω από το κρεβάτι κάθε φορά που το μικρό σας φοβάται ώστε να το διαβεβαιώσετε ότι δεν κινδυνεύει από τίποτα και από κανέναν.
Αν έρθει φοβισμένο στο δωμάτιό σας, πηγαίνετέ το πίσω στο δικό του χώρο και, αφού ξαπλώσει, χαϊδέψτε λίγα λεπτά την πλάτη του για να ηρεμήσει.
Αφήνετε τις πόρτες των δωματίων ανοιχτές ώστε να του μιλάτε και να νιώθει ασφάλεια.
Βάλτε απαλή μουσική για να χαλαρώσει.
Έχετε ένα μικρό φωτάκι στο υπνοδωμάτιο του παιδιού.
Χαρίστε του ένα αρκουδάκι ή μια κουκλίτσα για να κοιμούνται παρέα.



πηγή:<="http://www.paidimag.gr/" target="_blank">www.paidimag.gr

διαβάστε περισσότερα...

Η εμπειρία δεν μεταβιβάζεται

Πολλές φορές οι γονείς στην προσπάθειά τους να προστατέψουν τα παιδιά,τούς απαγορεύουν να κάνουν λάθη, για να μην έρθουν σε επαφή με τους κινδύνους που αυτά κρύβουν. Ίσως έτσι τους στερούν μια πολύ σημαντική πηγή γνώσης.
Επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι... οι άνθρωποι που παθαίνουν κρίσεις πανικού, στην πλειοψηφία τους, ήταν παιδιά που είχαν υπερπροστατευτικούς γονείς. Κι αυτές οι κρίσεις προκύπτουν από το άγχος και το στρες που νιώθουν κάθε φορά που συμβαίνει κάτι και δεν ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν, αφού οι γονείς τους τους μεγάλωναν σ ένα απολύτως προστατευμένο περιβάλλον.
Το παιδί έχει ανάγκη να νιώσει αυτόνομο και ανεξάρτητο- μέσα σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον. Αυτού του είδους τα συναισθήματα θα τονώσουν την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του και θα το προετοιμάσουν για πολλά από όσα θα πρέπει να αντιμετωπίσει στον πραγματικό κόσμο μετά την ενηλικίωσή του. Οι γονείς είναι όμως αυτοί που πρέπει να έχουν εκτιμήσει σωστά τις δυνατότητες των παιδιών τους, τόσο σε διανοητικό όσο και σε σωματικό επίπεδο κι έτσι να το «εκθέσουν» στα κατάλληλα ερεθίσματα. Επίσης καλό θα ήταν να αποφεύγονται οι συνεχείς απαγορεύσεις ( « Μη!!!», «Πρόσεχε!» κτλ )και οι νουθεσίες τύπου: « Εγώ ξέρω καλύτερα από σένα!»
Γι' αυτό ας αφήσουμε τα παιδιά να πέσουν, να κάνουν λάθη, να πειραματιστούν, να προβληματιστούν , λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλεια τους, κι ας φροντίσουμε να είμαστε δίπλα τους όταν χρειαστούν τη βοήθειά μας.

διαβάστε περισσότερα...

Οι γιαγιάδες...παχαίνουν τα εγγόνια τους

Μην παρασυρθείτε από τον τίτλο και πιστέψετε ότι αυτό γίνεται επειδή οι γιαγιάδες κακομαθαίνουν τα εγγόνια τους, δεν τους χαλάνε χατήρι, τα ταΐζουν σοκολάτες και γλυκίσματα, και σε κάθε απαίτηση κάνουν πίσω. Όχι οι επιστήμονες ανακάλυψαν ένα γονίδιο που περνάει από τη γιαγιά στο μωρό και το οποίο αυξάνει μέχρι και 155 γραμμάρια το βάρος του νεογέννητου παιδιού.
Βρετανοί ερευνητές λοιπόν... από το “university college” του Λονδίνου, ανακάλυψαν ότι υπάρχει ένα γονίδιο που περνάει από τη μητέρα που «φρενάρει» την ανάπτυξη του εμβρύου και άρα μειώνει το βάρος κατά τη γέννησή του. Όμως μια παραλλαγή του γονιδίου αυτού, που προέρχεται από τη γιαγιά, έχει το αντίθετο αποτέλεσμα στο μωρό.
Η μελέτη του γονιδίου PHLDA2, έγινε σε περίπου 9.500 δείγματα DNA που ελήφθησαν από τις μητέρες και τα μωρά τους. Η παραλλαγή RS1 του συγκεκριμένου γονιδίου φαίνεται πως αλλάζει τελείως τον τρόπο ενεργοποίησης του γονιδίου και τελικά προκαλεί αύξηση του βάρους του μωρού. Κατά μέσο όρο το βάρος του παιδιού αυξάνει κατά 93 γραμμάρια, όταν υπάρχει η εν λόγω γονιδιακή παραλλαγή, ενώ αν μάλιστα αυτή υπήρχε και στη γιαγιά, από όπου «πέρασε» μετά στην μητέρα, τότε το νεογέννητο μωρό θα ζυγίζει κατά μέσο όρο 155 γραμμάρια παραπάνω.
Η παραλλαγή RS1 εντοπίστηκε περίπου στο 13% των δειγμάτων DNA, ενώ η πολύ πιο κοινή παραλλαγή RS2 -που αναστέλλει την ανάπτυξη και μειώνει το βάρος του μωρού- υπάρχει στο 87%. Σύμφωνα με την επικεφαλής της έρευνας, την ιατρό Γκούντρουν Μουρ, πρόκειται για μια συνηθισμένη γενετική παραλλαγή που υπάρχει μόνο στους ανθρώπους και όχι σε άλλα ζώα. Πιθανότατα έχει προκύψει εξελικτικά, ώστε να δημιουργεί μικρότερου μεγέθους μωρά προκειμένου έτσι να βελτιώνει την πιθανότητα επιβίωσης της μητέρας κατά τη γέννα.
Το γονίδιο PHLDA2 είναι ασυνήθιστο, επειδή είναι ενεργό μόνο το αντίγραφο που κληρονομείται από τη μητέρα στο παιδί, ενώ το αντίστοιχο αντίγραφο του πατέρα είναι ανενεργό. Αυτή η απενεργοποίηση του σχετικού πατρικού γονιδίου προκύπτει από μετέπειτα επιγενετικές μοριακές διαδικασίες στο DNA.

διαβάστε περισσότερα...

Aρρωσταίνει συχνά στον παιδικό σταθμό. Tι να κάνω;

Όταν τα παιδιά έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με άλλα συνομήλικά τους, είναι αναμενόμενο να αρχίσουν να αρρωσταίνουν. H επαφή αυτή τις περισσότερες φορές συμπίπτει με το ξεκίνημα του παιδικού σταθμού δημιουργώντας στους γονείς ανησυχία. Στην πραγματικότητα θα ήταν ασυνήθιστο να μην αρρωσταίνει συχνά ένα νήπιο, αφού πρόκειται για έναν «παρθένο» οργανισμό που έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με ιούς και μικρόβια που μεταφέρονται μεταξύ των συμμαθητών του. Γιατί τώρα αρρωσταίνει συχνότερα;
Tο αμυντικό σύστημα του ανθρώπου διαμορφώνεται με την πάροδο των χρόνων. Σε πολύ μικρές ηλικίες (βρεφική και νηπιακή περίοδο) δεν υπάρχουν επαρκή αντισώματα έναντι των διαφόρων λοιμογόνων παραγόντων, με συνέπεια η επαφή με κάποιον ιό ή μικρόβιο να προκαλεί νόσο (άλλες φορές μία ήπια ίωση που περνάει εύκολα και άλλες φορές μία σοβαρή λοίμωξη). Ωστόσο, όσο αναπτύσσεται ο ανθρώπινος οργανισμός, το αμυντικό σύστημα βελτιώνεται, καθώς ο οργανισμός παράγει περισσότερα αντισώματα. Kάθε επαφή με ένα νέο για τον παιδικό οργανισμό λοιμογόνο παράγοντα σημαίνει νόσο, αλλά και παραγωγή αντισωμάτων, οπότε η επόμενη επαφή με τον ίδιο αυτό παράγοντα είναι ασφαλέστερη. Eπειδή υπάρχουν εκατοντάδες ομάδες και υποομάδες μικροβίων ή ιών, ένα παιδί που ξεκινά για πρώτη φορά να πηγαίνει στο βρεφονηπιακό σταθμό ή στο νηπιαγωγείο, είναι πολύ πιθανό να αρρωσταίνει συχνότερα. Aυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι όλα τα παιδιά αρρωσταίνουν το ίδιο συχνά. O τρόπος αντίδρασης εξαρτάται από τον ίδιο τον παιδικό οργανισμό και από προηγούμενες επαφές που είχε μέσα στην οικογένεια (αν υπάρχει μεγαλύτερο αδελφάκι, γονείς που μεταφέρουν μικροοργανισμούς άθελά τους, π.χ. εκπαιδευτικοί, νοσηλευτές κ.ά.).

Πόσες ιώσεις είναι... αρκετές;
Ένα φυσιολογικό παιδί μπορεί να αρρωστήσει 8-10 φορές το χρόνο και επειδή η χειμερινή περίοδος στην Eλλάδα είναι μικρή, ένα παιδί μπορεί να είναι άρρωστο κάθε 15 μέρες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει οργανικό πρόβλημα. Έτσι, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Eάν όμως βλέπετε ότι το παιδί σας παρουσιάζει συνεχώς ωτίτιδες, ταλαιπωρείται από χρόνιο διαρροϊκό σύνδρομο, κάνει βαριές λοιμώξεις (πνευμονίες, μηνιγγίτιδες, λοιμώξεις του δέρματος), δεν αναπτύσσεται καλά, δεν παίζει με κέφι και διάθεση και δείχνει γενικά κουρασμένο, τότε σε αυτό το παιδί καλό θα ήταν να γίνει ένας λεπτομερής εργαστηριακός έλεγχος.

Eίναι καλύτερα να αποφύγουμε τον παιδικό σταθμό;
Ένα παιδί που δεν πηγαίνει σε παιδικό σταθμό είναι αναμενόμενο να αρρωσταίνει λιγότερο συχνά. Aυτό, βέβαια, εξαρτάται και από άλλους παράγοντες, όπως το αν υπάρχουν αδελφάκια, αν οι γονείς μεταφέρουν λόγω της εργασίας τους ιώσεις ή αν ο χώρος του σπιτιού δεν αερίζεται επαρκώς. Bέβαια, δεν είναι λύση να μην πηγαίνει το παιδί στο σταθμό για να αποφύγει τις ιώσεις, ενώ παράλληλα θα εξακολουθεί να πηγαίνει σε παιδότοπους ή γενικά σε κλειστούς χώρους με πολλά άτομα.

Γιατί στο νηπιαγωγείο αρρωσταίνει λιγότερο;
Aν έχετε κρατήσει ένα παιδί στο σπίτι, όταν θα έρθει η στιγμή να πάει στο νηπιαγωγείο, είναι αναμενόμενο να αρχίσει να αρρωσταίνει συχνότερα απ’ ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Ως μεγαλύτερο παιδάκι, όμως, με σαφώς πιο ώριμο αμυντικό σύστημα, θα περνά πιο ήπια τις διάφορες λοιμώξεις. Γι’ αυτό το λόγο, εξάλλου, τα εμβόλια για αιμόφιλο ινφλουέντζας, μηνιγγιτιδόκοκκο C και πνευμονιόκοκκο κρίνονται απαραίτητα μόνο για παιδιά κάτω των 5 ετών, τα οποία έχουν ακόμη αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα.

Nα σταματήσει το σταθμό για να μην κολλήσει το αδελφάκι του;
Στις περισσότερες οικογένειες η γέννηση του δεύτερου παιδιού συμπίπτει με την ηλικία που το μεγαλύτερο πηγαίνει στον παιδικό σταθμό ή στο νηπιαγωγείο. Στην περίπτωση αυτή, οι περισσότεροι γονείς αγωνιούν μήπως κινδυνεύει από συχνές ιώσεις το νεογέννητο και αναρωτιούνται αν θα ήταν προτιμότερο να διακόψουν για ένα διάστημα τις δραστηριότητες του μεγαλύτερου. Σύμφωνα με τον παιδίατρο, δεν είναι σωστό να διακόψει ένα νήπιο αυτό που έχει αρχίσει επειδή υπάρχει νεογέννητο στην οικογένεια. Xρειάζεται όμως ιδιαίτερη προσοχή ώστε να μην έρχεται σε άμεση επαφή το μεγαλύτερο παιδάκι με το νεογνό ή το βρέφος.

Oι ειδικοί συμβουλεύουν • Nα πλένει πολύ καλά τα χέρια του κάθε φορά που επιστρέφει από το σταθμό.
• Nα του αλλάζετε τα ρούχα και να πλένετε κι εσείς πολύ καλά τα χέρια σας όταν φροντίζετε το ένα ή το άλλο παιδί.
• Αν λίγο πριν ή λίγο μετά τον ερχομό ενός μωρού στο σπίτι υπάρχουν σχέδια να αρχίσει παιδικό σταθμό το μεγαλύτερο παιδί, είναι προτιμότερο να υπάρξει μία μικρή καθυστέρηση ώστε να προληφθεί η μεταφορά πιθανών λοιμώξεων στο σπίτι.

διαβάστε περισσότερα...

Παιδικές αναμνήσεις

Τα πρώτα τρία χρόνια της ζωής τους, τα παιδιά αναπτύσσονται με πολύ γρήγορους ρυθμούς, δέχονται πολλές πληροφορίες και μαθαίνουν πολλά πράγματα αλλά έρευνες δείχνουν πως από αυτά τα χρόνια τα παιδιά δεν έχουν αναμνήσεις.

Δηλαδή μεγαλώνοντας δεν θα θυμούνται από αυτή την ηλικία τα δώρα των γενεθλίων, τις οικογενειακές διακοπές και άλλα γεγονότα.

Πως και σε ποια ηλικία λοιπόν διαμορφώνεται η μνήμη των παιδιών; Ο εγκέφαλος των μικρών παιδιών και συγκεκριμένα η μνήμη τους, είναι υπό συνεχή ανάπτυξη και δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή τον ενηλίκων. Από την ηλικία των 3 μηνών, ο άνθρωπος ξεκινά να «καταγράφει» γεγονότα όπως το άγγιγμα των γονιών ή άλλες εμπειρίες που του παρέχουν τρυφερότητα και προστασία, αλλά όχι με την έννοια της συνειδητής μνήμης-ανάμνησης για μεγάλο διάστημα.

Οι επιστήμονες συμφωνούν ότι τρεις είναι οι παράγοντες που συντελούν στην ανάπτυξη της μνήμης.

1. Η ανάπτυξη του εγκέφαλου και η δυνατότητα του παιδιού να αποθηκεύει πληροφορίες.

2. Η μητρική γλώσσα η οποία είναι απαραίτητη για να εκφράσει το παιδί αυτό που θυμάται

3. Η ανάπτυξη του "Εγώ": Στην ηλικία μεταξύ 2 και 3 χρονών τα παιδιά συνειδητοποιούν ότι είναι αυτόνομα όντα και ότι ζουν τη δική τους ζωή με παρελθόν και παρόν. Τώρα που ξέρουν να βάλουν τα πράγματα σε έναν χρονικό άξονα, αρχίζουν να θυμούνται καλύτερα.
Ανάπτυξη της μνήμης

Αμέσως μετά την γέννηση, το μωρό αναγνωρίζει τη φωνή της μητέρας του. Ένα παιδί που θηλάζει αναγνωρίζει την μυρωδιά της μέσα σε μία εβδομάδα. Μέσα σε τρεις μήνες αναγνωρίζει πρόσωπα, αγαπημένα παιχνίδια, ήχους κλπ. Παρόλο που το μωρό έχει την δυνατότητα να θυμάται αυτά τα πράγματα, δεν πρόκειται για απομνημόνευση γεγονότων η οποία σταδιακά εξελίσσεται.

Από ενός έτους τα μωρά αρχίζουν να θυμούνται άτομα που τα βλέπουν τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Επίσης θυμούνται την ακολουθία ορισμένων πραγμάτων και αρχίζουν να μιμούνται («εάν σπρώξω την μπάλα, αυτή θα κυλήσει»).
Από τους 18 μήνες θυμούνται που βρίσκονται τα αγαπημένα τους παιχνίδια ή την γεύση του φαγητού που προτιμούν αλλά δεν μπορούν να θυμηθούν για παράδειγμα που άφησαν την προηγούμενη ημέρα κάτι.
Στα δύο χρόνια τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να απομνημονεύσουν ορισμένα πράγματα που επαναλαμβάνονται στην καθημερινότητα τους αλλά όχι κάτι που άκουσαν ή είδαν για μία μόνο φορά. Η επανάληψη υποστηρίζει την απομνημόνευση. Επιστήμονες στο Harvard έχουν συμπεράνει ότι τα παιδιά σε αυλή την ηλικία μπορούν να θυμούνται κάτι για πολλούς μήνες το οποίο το έχουν δει σε επαναλαμβανόμενη βάση.
Παιδιά στα τρία τους χρόνια μπορούν να θυμηθούν και αναπαράγουν γεγονότα που έγιναν στο παρελθόν (φυσικά δεν γνωρίζουν την χρονική στιγμή που έγινε αυτό το γεγονός, αλλά το θυμούνται αόριστα). Στα τέσσερα χρόνια μπορούν να θυμηθούν και να περιγράψουν κάποιο συμβάν της καθημερινής ζωής τους.
Στα πέντε χρόνια του ένα παιδί μπορεί να ακολουθήσει ένα πρόγραμμα που αφορά στο πότε θα κάνουν κάτι. Φυσικά δεν πρέπει να δίνουμε μεγάλες «λίστες», αλλά μπορούμε μέσα στην ημέρα να ορίσουμε κάποια πράγματα και το παιδί να έχει την μνήμη και την συνείδηση να το πραγματοποιήσει. Ένα παιδί πέντε χρονών, ξέρει ότι καθημερινά θα πάει στο σχολείο, ότι το Σαββατοκύριακο θα χαρεί οικογενειακές βόλτες κ.ο.κ. Θυμάται να περιγράψει και συμβάντα από προηγούμενες ημέρες, ή να αναφέρει κάτι που πρόκειται να συμβεί, βάση του «προγράμματος» του.
Τα…πρωτάκια θυμούνται μεν ότι πρέπει να διαβάσουν, να μελετήσουν για το σχολείο, αλλά αν δεν το έχουν σημειώσει (εάν δεν τους έχει δοθεί συγκεκριμένη γραπτή οδηγία από το δάσκαλο) δεν θα θυμούνται τι ακριβώς πρέπει να κάνουν.
Παρόλο που τα παιδιά δεν έχουν συνειδητές αναμνήσεις των πρώτων χρόνων της ζωής τους, οι πράξεις μας και τα γεγονότα που βιώνουν , καθορίζουν σημαντικά το υπόλοιπο της ζωής τους. Μπορεί ένα συμβάν να μην αποτελεί ανάμνηση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό το συμβάν δεν έχει θετική ή αρνητική επιρροή.

Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό οι γονείς να συμβάλουν δίνοντας αίσθηση προστασίας, ασφάλειας, στοργής και αγάπης στο παιδί κατά την ανάπτυξη του άσχετα με το εάν δεν θα υπάρχει ανάμνηση γι’ αυτά τα πρώτα χρόνια της ζωής του.

Δώστε στα παιδιά θετικά παραδείγματα και πράξεις να μιμούνται. Επιλέξτε να τους καθοδηγείτε για το σωστό και όχι για το «τι δεν πρέπει να κάνουν».
Τα παιδιά δεν έχουν την αίσθηση του κινδύνου και μιμούνται κάθε μας πράξη. Μην τα αποθαρρύνετε αλλά εξηγήστε τους κινδύνους που υπάρχουν ενώ για παράδειγμα χρησιμοποιείτε το μαχαίρι, ανοίγετε ένα μπουκάλι ή χρησιμοποιείτε απορρυπαντικά για τον καθαρισμό του σπιτιού.
Μην τους απαγορεύετε κάτι χωρίς λόγο, αλλά να τους εξηγείτε. Χρειάζεται να ξέρουν την αλήθεια, κάτι που σίγουρα «καταγράφεται» στην μνήμη τους και το «αποδεικνύουν» αργότερα με τις πράξεις τους.
Τα παιδιά χρειάζονται επιβράβευση όταν θυμούνται κάτι. Μη συγκρίνετε τη μνήμη τους με αυτή των ενηλίκων. Είναι σημαντικό να ακούσουν «μπράβο που το θυμήθηκες» .
Τα πρώτα χρόνια της ανάπτυξης, τον κύριο ρόλο τον παίζει η οικογένεια, που αποτελεί πρότυπο για ένα παιδί. Ακόμη και εάν τα παιδιά δεν έχουν συνειδητές αναμνήσεις από τα πρώτα τους χρόνια, ασυνείδητες λειτουργίες «καταγράφονται» από τις αισθήσεις και έτσι αργότερα το μυαλό του παιδιού είναι έτοιμο να αποθηκεύσει γεγονότα της ζωής του.

διαβάστε περισσότερα...

Η κυστική ίνωση στα παιδιά

Η κυστική ίνωση (CF) είναι μια απειλητική για τη ζωή γενετική ασθένεια. Ένα παιδί με κυστική ίνωση έχει ένα ελαττωματικό γονίδιο που επηρεάζει την κίνηση του χλωριούχου νατρίου μέσα και έξω από ορισμένα κύτταρα. Το αποτέλεσμα αυτής της γενετικής ανωμαλίας είναι παχιά, βαριά και κολλώδης βλέννα, αλμυρός ιδρώτας και συμπυκνωμένα πεπτικά υγρά. Οι εκκρίσεις αυτών των πηχτών υγρών μπορεί να φράξουν τους πνεύμονες, κάνοντας ένα παιδί με κυστική ίνωση ...να είναι πολύ επιρρεπές σε αναπνευστικά προβλήματα και λοιμώξεις των πνευμόνων. Η βλέννα επίσης παρέχει ένα πλούσιο περιβάλλον για τα βακτηρίδια και μπορεί τελικά να προκαλέσει σοβαρή βλάβη των πνευμόνων. Ακόμα όταν τα πηχτά πεπτικά υγρά από το πάγκρεας του παιδιού δεν μπορούν να φτάσουν στο λεπτό έντερο για να απορροφηθούν τα θρεπτικά συστατικά από το φαγητό που τρώει, μπορεί να έχει, πεπτικά προβλήματα και δυσκολίες στην ανάπτυξη.

Ποια είναι τα σημάδια και τα συμπτώματα της κυστικής ίνωσης σε παιδιά;

Η κακή ανάπτυξη του παιδιού είναι ένα από τα πρώτα σημάδια της κυστικής ίνωσης. Οι γονείς μπορεί επίσης να παρατηρήσετε έναν διαρκή βήχα. Ο βήχας και η δύσπνοια είναι πολύ συχνά φαινόμενα για τα παιδιά με κυστική ίνωση. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί επίσης να προκληθούν από ιογενή βρογχιολίτιδα ή άσθμα, ή ακόμα και ένα σκονισμένο, ή με καπνό περιβάλλον για ένα ευαίσθητο παιδί. Κάθε μία από αυτές τις συνθήκες είναι πολύ πιο συνηθισμένη από οποιαδήποτε γενετική ασθένεια. Ακόμα, η κυστική ίνωση είναι μια από τις πιο κοινές γενετικές ασθένειες που απειλούν τη ζωή ενός ατόμου, επομένως θα πρέπει να εξετάζεται. Άλλα συμπτώματα είναι το αλμυρό δέρμα, η μεγάλη όρεξη, χωρίς αύξηση του σωματικού βάρους, και τα μεγάλα, λιπαρά κόπρανα. Μερικές φορές η ασθένεια αυτή μπορεί να μην γίνει εμφανής μέχρι το παιδί να έχει μια σειρά από επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις των πνευμόνων ή σοβαρά προβλήματα ανάπτυξης. Αν νομίζετε ότι το παιδί σας μπορεί να έχει οποιαδήποτε από αυτά τα συμπτώματα, μιλήστε με το γιατρό του.

Η κυστική ίνωση δεν μπορεί να θεραπευτεί, αλλά υπάρχουν νέες θεραπείες που μπορούν να παρατείνουν τη ζωή ενός παιδιού, ή να βοηθήσουν στο να γίνει η καθημερινότητά του πιο φυσιολογική. Επιπλέον όσο πιο γρήγορα γίνει η διάγνωση της κυστικής ίνωσης τόσο πιο αποτελεσματικές θα είναι αυτές οι θεραπείες.

Το παιδί σας φαίνεται να έχει πάντα βήχα και δύσπνοια. Ποιες είναι οι πιθανότητες είναι έχει κυστική ίνωση;

Αν το παιδί σας βήχει πολύ, η αιτία είναι πιθανότατα κάτι σαν μια ιογενής λοίμωξη ή άσθμα.

Οι πιθανότητες το παιδί να έχει κυστική ίνωση είναι περίπου 1 στις 3.300 αν έχει Ευρωπαίους γονείς και 1 στις 15.300, αν προέρχεται από αφρικανική οικογένεια. Η κυστική ίνωση είναι σπάνια στους Ασιάτες. Τα παιδιά έχουν κυστική ίνωση, όταν κληρονομούν ένα ελαττωματικό γονίδιο κυστικής ίνωσης από τη μητέρα τους και ένα από τον πατέρα τους.

Πώς μπορείτε να μάθετε σίγουρα αν το παιδί σας έχει κυστική ίνωση;

Η οριστική δοκιμή για την κυστική ίνωση είναι μια δοκιμή που ονομάζεται τεστ ιδρώτα. Αυτό είναι γρήγορη και ανώδυνη διαδικασία: Ένα φάρμακο που ονομάζεται πιλοκαρπίνη διεγείρει ένα σημείο στο χέρι για να ιδρώσει. Ο γιατρός τοποθετεί ένα κομμάτι διηθητικό χαρτί στην περιοχή για να απορροφήσει τον ιδρώτα και μετά εξετάζει το δείγμα όσον αφορά το νάτριο και την περιεκτικότητα σε χλώριο.

Υψηλότερα από τα συνήθη επίπεδα υποδεικνύουν κυστική ίνωση. Ένα οικογενειακό ιστορικό κυστικής ίνωσης και άλλες εξετάσεις, όπως ακτινογραφία θώρακος και γενετικές εξετάσεις του αίματος και του σάλιου, μπορούν να συμπληρώσουν τα δικαιολογητικά στοιχεία. Ο γενετικός έλεγχος μπορεί να καθορίσει αν ένα ζευγάρι που προγραμματίζει μια εγκυμοσύνη πρέπει να ανησυχεί για την κυστική ίνωση. Το μωρό θα έχει τον κίνδυνο να γεννηθεί με την ασθένεια αν και οι δύο γονείς του είναι φορείς του γονιδίου της κυστικής ίνωσης.

Πώς αντιμετωπίζεται αυτή η νόσος;

Τα παιδιά με κυστική ίνωση χρειάζονται συνεχή ιατρική φροντίδα. Έτσι είναι καλύτερα να βρίσκονται σε ένα εξειδικευμένο κέντρο όπου μια ομάδα γιατρών, νοσηλευτών και άλλων ατόμων με εμπειρία όσον αγορά αυτή τη νόσο να μπορούν να βοηθήσουν τους γονείς να φροντίσουν το παιδί τους. Τα συμπτώματα διαφέρουν πολύ από παιδί σε παιδί, ακόμα και όταν έχουν την ίδια γενετική ανωμαλία και είναι αδέλφια. Συχνά τα συμπτώματα έρχονται και φεύγουν, μπορεί να είναι σχετικά ήπια ή μπορεί να είναι τρομακτικά σοβαρά.

Η συντριπτική πλειοψηφία των μικρών παιδιών με κυστική ίνωση μπορούν να αντιμετωπίζονται ως εξωτερικοί ασθενείς, αλλά θα πρέπει να παρακολουθούνται συχνά από τους γιατρούς τους για να είναι βέβαιο ότι η νόσος αντιμετωπίζεται σωστά. Αν το παιδί σας έχει κυστική ίνωση, θα πρέπει να κάνει παιδικά εμβόλια ρουτίνας κοινών ασθενειών όπως είναι ο κοκίτης.

Στα περισσότερα παιδιά με κυστική ίνωση δίνονται, επίσης, συνταγογραφούμενα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων αντιβιοτικών για τη θεραπεία λοιμώξεων, φάρμακα που βοηθούν να ξεπεραστεί η βλέννα στους πνεύμονες και φάρμακα που μειώνουν τη φλεγμονή που προκαλεί την καταστροφή των πνευμόνων. Κάθε παιδί αντιδρά με ένα διαφορετικό συνδυασμό φυσικών και ναρκωτικών θεραπειών και είναι δουλειά των γιατρών και των γονέων να βρουν το σωστό συνδυασμό.

Οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο παρατηρώντας πώς ανταποκρίνονται τα παιδιά τους στα διαφορετικά φάρμακα. Για να χαλαρώσει η βλέννα στους πνεύμονες του παιδιού σας, ο γιατρός θα σας δείξει κατά πάσα πιθανότητα τι κινήσεις θα πρέπει να κάνετε στο στήθος του παιδιού σας. Μπορεί να χρειαστεί να κάνετε αυτές τις κινήσεις μια δυο φορές κάθε μέρα για περίπου 30 λεπτά κάθε φορά. Υπάρχουν, επίσης, ηλεκτρικές συσκευές που μπορούν να εκτελέσουν αυτό το έργο. Επειδή η ασθένεια συνήθως επηρεάζει το πάγκρεας, το παιδί σας θα χρειαστεί βοήθεια με τη διαδικασία της πέψης. Αυτό συμβαίνει γιατί με αυτή τη νόσο δεν υπάρχει εύκολη πρόσβαση στα παγκρεατικά ένζυμα, το λεπτό έντερο έχει πρόβλημα στο να διασπάσει τα τρόφιμα, ιδίως αυτά που περιέχουν λίπος και έτσι τα παιδιά με κυστική ίνωση υποσιτίζονται και πεινάνε. Πολλά από αυτά που τρώνε περνούν μέσα από το σώμα τους χωρίς να απορροφούνται. διαβάστε περισσότερα...

«Mαμά, πονάω...» Πότε πρέπει να το πάτε επειγόντως στο γιατρό!

Πολλές φορές θα ακούσουμε το παιδί μας να διαμαρτύρεται «μαμά, πονάω». Tις περισσότερες από αυτές μπορούμε να το ανακουφίσουμε στο σπίτι με το φάρμακο που θα μας συστήσει ο παιδίατρος ή και μ’ ένα ζεστό ρόφημα και μερικά χάδια. Yπάρχουν όμως κάποιες -ευτυχώς λίγες- περιπτώσεις που οι γονείς πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τα ανησυχητικά σημάδια και να πάνε κατευθείαν το παιδί στο γιατρό ή στο νοσοκομείο, αφού σε αυτές τις περιπτώσεις...η έγκαιρη διάγνωση κυριολεκτικά σώζει ζωές.

«Πονάει η κοιλιά μου»
Όταν ο πόνος στην κοιλιά συνοδεύεται από πυρετό, οι περισσότεροι γονείς ανησυχούν. O πονόκοιλος βέβαια είναι κοινό σύμπτωμα σε πολλές αρρώστιες. O φόβος όμως των γονιών και των γιατρών σε αυτή την περίπτωση είναι η οξεία σκωληκοειδίτιδα, και πραγματικά τότε χρειάζεται άμεση μεταφορά σε νοσοκομείο.
Προσοχή: Aν μερικές ώρες, αφού αρχίσει ο πόνος στην κοιλιά, το παιδί ξεκινήσει εμετούς και η θερμοκρασία του ανέβει πάνω από 39, τότε αυτό μπορεί να σημαίνει ρήξη της σκωληκοειδίτιδας (περιτονίτιδα) και χρειάζεται γρήγορα μεταφορά στο νοσοκομείο. Eπίσης, έντονους πόνους στην κοιλιά μπορεί να προκαλέσουν η διόγκωση των λεμφαδένων της κοιλιάς μετά από ίωση (μεσεντέριος λεμφαδενίτιδα) και ο εγκολεασμός του εντέρου. Oι βουβωνοκήλες ή η συστροφή του όρχεος είναι και αυτές περιπτώσεις που χρειάζονται άμεση ενημέρωση και παρέμβαση του γιατρού.

ΠOIA ΣYMΠTΩMATA ΠPEΠEI NA MAΣ ANHΣYXHΣOYN:
•Έντονος πόνος σε οποιοδήποτε σημείο της κοιλιάς.
•Έντονος πόνος στο δεξί κάτω τμήμα της κοιλιάς και σύσπαση της κοιλιάς μετά από μερικές ώρες πόνου. •Πυρετός από 38-38,5.
•Eμετός ή τάση για εμετό.
•Eμφάνιση εξογκώματος στην κοιλιά ή μεταξύ μηρού και κοιλιάς.
•Διάρροια, συχνουρία ή πόνος στην ενούρηση.
•Δυσφορία στην αλλαγή θέσης και έντονος πόνος αν του ζητήσουμε να χοροπηδήσει στο δεξί του πόδι.
•Kάποιες φορές -σπάνιες όμως- η σκωληκοειδής απόφυση του εντέρου μπορεί να βρίσκεται στην αριστερή μεριά της κοιλιάς, οπότε, αν υπάρχει έντονος και συνεχής πόνος σε αυτό το σημείο, πρέπει να ενημερωθεί ο παιδίατρος.

TI ΠPEΠEI NA KANOYME
Σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστούμε το γιατρό κάνοντας διάγνωση ότι το παιδί παραπονιέται, για να αποφύγει το σχολείο ή για να μη φάει. Για κάθε πόνο στην κοιλιά που διαρκεί και δεν περνάει με ένα ζεστό ρόφημα ή με μερικά χάδια από τη μαμά, πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον παιδίατρο. Eπίσης, δεν πρέπει να δώσουμε στο παιδί παυσίπονο ή αντιπυρετικό, αφού έτσι θα «κρύψουμε» κάποια στοιχεία που μπορεί να βοηθήσουν τον παιδίατρο στη διάγνωση.


«Πονάει το κεφάλι μου»
Όση σύγχυση μπορεί να προκαλέσει στους γονείς το παράπονο του παιδιού για πόνο στην κοιλιά, ακόμη περισσότερη προκαλεί ο πόνος στο κεφάλι, ιδιαίτερα αν αυτός συνοδεύεται από πυρετό. O μοναδικός κίνδυνος που μπορεί να βρίσκεται πίσω από αυτό τον πόνο είναι η μηνιγγίτιδα σε όλες της τις μορφές (ιογενείς ή μικροβιακές) ή η εγκεφαλίτιδα. Ωστόσο, ο πονοκέφαλος μπορεί να έχει διάφορες πηγές, όπως μια ίωση με υψηλό πυρετό, ωτίτιδα, τραύμα ή χτύπημα στο κεφάλι, αλλά ενδεχομένως να οφείλεται και σε ψυχογενείς καταστάσεις, όπως άγχος ή ανησυχία του παιδιού. Ένας έντονος πονοκέφαλος μπορεί ακόμη να είναι αποτέλεσμα διάσεισης που έπαθε το παιδί μετά από χτύπημα, το οποίο μπορεί να έχει συμβεί και 3-4 μήνες νωρίτερα. Aυτή η περίπτωση βέβαια δεν είναι τόσο συνηθισμένη, ωστόσο είναι υπαρκτή και είναι ένας ακόμη λόγος για να μην εφησυχάζουμε όταν το παιδί παραπονιέται για πονοκέφαλο. O πονοκέφαλος στη μη παθολογική του μορφή είναι συχνότερος σε παιδιά μεγαλύτερα των 12 ετών, και ιδιαίτερα στα κορίτσια. Kάθε φορά όμως που το παιδί παραπονιέται ή κλαίει, εξαιτίας έντονου πονοκεφάλου, είναι απαραίτητο να ενημερώνουμε τον παιδίατρο και να παρατηρούμε τα συμπτώματα που τον συνοδεύουν, ώστε να μπορέσουμε να τα περιγράψουμε στο γιατρό.

ΠOIA ΣYMΠTΩMATA ΠPEΠEI NA MAΣ ANHΣYXHΣOYN:
•Πυρετός.
•Eμετός.
•Πόνος στην κοιλιά.
•Ίλιγγος, διπλωπία (να βλέπει διπλά τα αντικείμενα), αδυναμία συγκέντρωσης.
•Aνορεξία.
•Έλλειψη διάθεσης για παιχνίδι.
Προσοχή: Στην περίπτωση που, εκτός από τον πονοκέφαλο, εμφανιστεί εξάνθημα στο σώμα (κόκκινα στίγματα ή σημάδια που δεν σβήνουν, αν πιέσουμε το δέρμα με τον πάτο ενός ποτηριού), η μεταφορά του παιδιού στο νοσοκομείο πρέπει να είναι άμεση, αφού κάθε αργοπορία μπορεί να είναι επικίνδυνη.

TI ΠPEΠEI NA KANOYME
Kαι σε αυτή την περίπτωση δεν υποκαθιστούμε το γιατρό, κάνοντας διάγνωση ότι το παιδί παραπονιέται για να αποφύγει π.χ. το σχολείο ή άλλες υποχρεώσεις του. Eπίσης, δεν πρέπει να δώσουμε στο παιδί παυσίπονο ή αντιπυρετικό. Aν έχει υπάρξει χτύπημα ή το παιδί εμφανίσει εξάνθημα, η μεταφορά στο νοσοκομείο πρέπει να είναι άμεση.


Πότε πρέπει να καλέσουμε παιδίατρο για το μωρό
Σε περίπτωση που το παιδί μας είναι μικρό και κλαίει, χωρίς να μπορούμε να καταλάβουμε τι έχει, καλό είναι να ενημερώνουμε τον παιδίατρο αν:
•Έχει έντονο κλάμα, που δεν υποχωρεί για 3-4 ώρες και δεν μας αφήνει να αγγίξουμε την κοιλιά του.
•Δεν έχει όρεξη για φαγητό και για παιχνίδι.
•Παρουσιάσει υψηλό πυρετό, που δεν υποχωρεί εύκολα με τα αντιπυρετικά.

Είναι αναγκαία η παρατηρητικότητα των γονιών
Tο σαφές ιστορικό και οι λεπτομερείς πληροφορίες από τους γονείς είναι σημαντικό βοήθημα για τον παιδίατρο, που θα τον οδηγήσει στη σωστή διάγνωση. Tι πρέπει να παρατηρούμε:
•Πότε άρχισε ο πόνος.
•Πόσο κράτησε και πού εντοπίζεται ο πόνος.
•Αν υπάρχει πυρετός και τη διακύμανσή του.
•Αν το παιδί παρουσιάζει συχνουρία ή αλλαγή στις κενώσεις.
•Αν το παιδί έκανε εμετό.
•Αν έχει όρεξη για φαγητό.
•Αν έχει διάθεση για παιχνίδι.
•Πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η εικόνα του παιδιού, όπως τη βλέπει ο γονιός. Aν το παιδί φαίνεται πραγματικά άρρωστο ή έχει αλλαγές στις συνήθειές του, τότε καλό είναι να επικοινωνήσουμε με τον παιδίατρο, έστω και αν δεν θεωρούμε τα συμπτώματα που βλέπουμε εμείς σημαντικά.


Πότε μπορούμε να κοιμηθούμε ήσυχοι
•Aν το μωρό ή ένα μεγαλύτερο παιδί κλαίει και παραπονιέται πως πονάει η κοιλιά του, μπορούμε να δοκιμάσουμε να το ανακουφίσουμε, αλλάζοντας πάνα (αν είναι μωρό), τρίβοντας την κοιλίτσα του ή αλλάζοντάς του θέση στο κρεβάτι. Aν το παιδί ηρεμήσει, τότε ο πόνος δεν πρέπει να μας ανησυχήσει.
•Όταν ο πόνος εστιάζεται στο κεφάλι ενώ το παιδί είναι κρυωμένο με μπουκωμένη μύτη, τότε μπορούμε να δώσουμε ένα ελαφρύ παυσίπονο, που θα το ανακουφίσει. Σε κάθε περίπτωση όμως επικοινωνούμε με το γιατρό, αν το παιδί εμφανίσει και άλλα συμπτώματα.

διαβάστε περισσότερα...

Η µύτη του Πινόκιο: Γιατί τα παιδιά λένε ψέµατα;

Η Έλλη πηγαίνει στη B΄ Δημοτικού.Είναι ένα παιδί αρκετά καλά ενταγμένο στο σχολείο, τόσο από μαθησιακή όσο και από κοινωνική άποψη. Καμιά φορά μόνο παραπονιέται ότι 1-2 συμμαθήτριες, που τις θαυμάζει και θα ήθελε να τις έχει φίλες, δεν την κάνουν πολύ παρέα και προτιμούν ένα άλλο κορίτσι. Την καθιερωμένη ημέρα που οι γονείς συναντούν τους δασκάλους για να μιλήσουν για τα παιδιά, η μητέρα της πέφτει από τα σύννεφα, όταν ακούει τη δασκάλα να ...τη ρωτάει πώς τα πάνε τώρα που ο άνδρας της λείπει.
Διαπιστώνει τότε πως η Έλλη έχει διηγηθεί στην τάξη της ότι ο μπαμπάς της έπιασε δουλειά στην Αυστραλία κι έχει φύγει και ότι το καλοκαίρι θα πάνε να τον βρούνε. Έχει, μάλιστα, περιγράψει και διάφορες λεπτομέρειες της «πολύ όμορφης» πόλης που μένει ο μπαμπάς της, λέγοντας ότι έχει έναν τεράστιο ζωολογικό κήπο (η Έλλη λατρεύει τα ζώα) και πολύ ωραία πάρκα...Η μητέρα της Έλλης είναι αποσβολωμένη, αισθάνεται ντροπή απέναντι στη δασκάλα και μεγάλη ανησυχία: τι συμβαίνει με το παιδί μου, γιατί να εφεύρει όλο αυτό το παραμύθι, τι έχουμε κάνει λάθος;
« Φτιάχνω τον κόσμο όπως μου αρέσει... »
Ένα από τα ωραιότερα -πιο αστεία, τρυφερά, βαθιά φιλοσοφημένα και ­διεισδυτικά- παιδικά βιβλία που έχουν γραφτεί είναι οι ιστορίες της Πίπης Φακιδομύτης, της σουηδής συγγραφέως Astrid Lindgren. Κι ενώ τα βιβλία της (όχι μόνο η Πίπη Φακιδομύτη, αλλά και όλα τα υπόλοιπα) ξεχειλίζουν από χιούμορ, περιπέτεια, χαρά της ζωής και παιδική ξεγνοιασιά, ταυτόχρονα, τα περισσότερα από αυτά έχουν ως κύριο στοιχείο τους τον παιδικό πόνο: της απώλειας, του θανάτου, της μοναξιάς και της περιθωριοποίησης. Μόνο που, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στα κλασικά παιδικά μυθι­στορήματα, όπως είναι ο «Όλιβερ Τουίστ», η δικαίωση, η ευτυχία και το happy end δεν έρχονται από μια συγκυρία της τύχης που φέρνει κάποιους καλούς ανθρώπους στο δρόμο του άτυχου παιδιού, αλλά μέσα από το ίδιο το παιδί, από τις δικές του «θετικές δυνάμεις».
Η Πίπη, λοιπόν, είναι ένα παιδί ορφανό που ζει μόνο του σε ένα μισοερειπωμένο σπίτι. Μόνο που η ίδια έχει για σύνθημά της τη φράση «Φτιάχνω τον κόσμο μου όπως μου αρέσει να είναι». Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Πίπη ζει μέσα σε ένα τεράστιο «ψέμα»: O πατέρας της είναι καπετάνιος κι έχει γίνει βασιλιάς μιας πρωτόγονης φυλής στις Νότιες Θάλασσες, η ίδια είναι τόσο δυνατή που μπορεί να σηκώσει ένα φορτηγό στα χέρια της και να νικήσει τους πιο επικίνδυνους ληστές και, επιπλέον, είναι πάρα πολύ πλούσια, γιατί ο μπαμπάς της της έχει αφήσει ένα σεντούκι γεμάτο χρυσά νομίσματα. Λυπάται, αισθάνεται μοναξιά, νοσταλγεί τους γονείς της, ζηλεύει τα άλλα παιδιά που έχουν πιο κανονικές ζωές, αλλά η χωρίς όρια φαντασία της τη βοηθά κάθε φορά να ξαναβρεί το δικό της νόημα και τη χαρά στη ζωή της όπως είναι.
Ίσως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να προσεγγίσει κανείς τα παιδικά ψέματα από αυτόν της Lindgren. Πέρα από αυτά που επιτάσσει η ηθική της ενήλικης ζωής, την υποχρέωση, δηλαδή, της προσαρμογής στην πραγματικότητα και την αποδοχή της όπως είναι «αντικειμενικά», η παιδική φαντασία έχει ακόμη τη δύναμη να φτιάχνει το δικό της κόσμο ή, μάλλον, να φέρνει τον κόσμο στα μέτρα της, να του αφαιρεί πράγματα δύσκολα και να του προσθέτει ευχάριστα. Μπορεί πάλι, όμως, και να τα διαλύσει όλα αυτά, όταν παύει να τα χρειάζεται ή όταν συγκρουστεί με την πραγματικότητα: τους γονείς που θυμώνουν με το ψέμα, τους φίλους που ­κοροϊδεύουν, τις ηθικές παραινέσεις του κοινωνικού περίγυρου.

Γλώσσα και «μαγική σκέψη»
Μπορούμε να πούμε ότι η εποχή του «ψέματος» έρχεται στα παιδιά ταυτόχρονα με την κατάκτηση της γλώσσας. Η γλώσσα, αυτό το καταπληκτικό «όχημα» των σκέψεων και των συναισθημάτων, είναι ένα θαυμάσιο μέσο για να κατακτήσει κανείς τον κόσμο και χαρίζει, στο παιδί που την κατακτά, μεγάλη ελευθερία. Του επιτρέπει να εκφράσει με το δικό του τρόπο αυτά που συμβαίνουν μέσα του και γύρω του, αλλά και να τα «πλάσει» σύμφωνα με τις ανάγκες του, να δοκιμάσει τα όριά του και τα όρια των άλλων.
Όταν ένα παιδί 4 ετών λέει στη μητέρα του για τη δασκάλα που αντιπαθεί πιο πολύ στο νηπιαγωγείο ότι «είναι πολύ καλή, πάρα πολύ καλή, με όλα τα παιδάκια, τα τραβάει, τα σπρώχνει... », δεν λέει ψέματα, δεν αντιλαμβάνεται καν την αντίφαση που υπάρχει στα λόγια του. Η γλώσσα, όμως, το βοηθά να «χωρέσει» αντιφατικά συναισθήματα: «Θέλω να αγαπάω τη δασκάλα μου», «Η μητέρα μου περιμένει να αγαπάω τη δασκάλα μου» και «Η δασκάλα αυτή είναι τέτοια που δεν μπορώ να την αγαπήσω». Oύτως ή άλλως, έως την ηλικία των 6-7 ετών, δεν μπορούμε να μιλάμε για «ψέματα», αφού τα παιδιά βρίσκονται ακόμη στη φάση της «μαγικής σκέψης».

Ο δρόμος προς την... αλήθεια
Τι συμβαίνει, όμως, σε μια περίπτωση όπως της Έλλης που περιγράψαμε στην αρχή; Αν και βρίσκεται ακόμη στο όριο της μαγικής σκέψης, παρ’ όλα αυτά, η Έλλη έχει συνείδηση του ότι δεν λέει την αλήθεια. Η ανάγκη της, όμως, να προκαλέσει το ενδιαφέρον στα άλλα παιδιά και να νιώσει ότι «ανήκει» στην ομάδα τους, σε συνδυασμό με την πραγματική ιστορία ενός αγαπημένου θείου που έφυγε για να ζήσει στην Αυστραλία, την οδηγούν κάποια μέρα, χωρίς προσχεδιασμό ή πονηρή πρόθεση, στο να «αναμείξει» λίγο τις ­πραγματικότητες και να φτιάξει τη δική της ιστορία. O σκοπός οποιουδήποτε ψέματος των παιδιών, τις περισσότερες φορές, είναι η αναζήτηση της αγάπης, της αναγνώρισης και της αποδοχής των άλλων, είτε των γονιών είτε των συνομηλίκων. Επομένως, αντιδρώντας με πανικό και απέχθεια μπροστά σε αυτό που μας φαίνεται «τερατώδες» ή σπεύδοντας να ερμηνεύσουμε στο παιδί την πράξη του («Ξέρω ότι το έκανες για να μη σε τιμωρήσω ή για να μη με στενοχωρήσεις»), κάνουμε συχνά το λάθος να παραβλέπουμε εντελώς την πραγματική ανάγκη που κρύβεται πίσω από το ψέμα του.

Πώς να αντιδράσουμε;
› Η εμπιστοσύνη είναι το θεμέλιο της σχέσης. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο, από τη μια να είμαστε εμείς όσο πιο ειλικρινείς γίνεται, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα παιδιά μας, και από την άλλη να μην τα αμφισβητούμε πριν καν ακούσουμε τη δική τους εκδοχή της αλήθειας. Όσο απίστευτη κι αν ακούγεται η αλήθεια τους, αξίζει να τη σεβαστούμε.
› Τα «μικρά» ψέματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με ελαφρότητα και χιούμορ. Το παιδί που λέει ότι έπλυνε τα χέρια του, ενώ τα βλέπουμε άπλυτα, θα σκάσει στα γέλια αν μυρίσουμε τα χέρια του και σουφρώνοντας τη μύτη τού πούμε: «Πάλι το βρομοσάπουνο πήρες, γιατί δεν δοκιμάζεις και το μοσχοσάπουνο;».
› Ένα «μεγάλο ψέμα» καλό είναι να συζητιέται, γιατί σίγουρα δεν ειπώθηκε χωρίς λόγο. Η μητέρα της Έλλης θα πρέπει να μιλήσει το συντομότερο με την κόρη της, ήρεμα, χωρίς ύφος κηρύγματος, να της πει ότι έμαθε για το ψέμα της, να δεχτεί τις όποιες εξηγήσεις και να διευκρινίσει για ποιους λόγους δεν είναι καλό να λέμε τέτοια ψέματα. Αυτό, άλλωστε, είναι κάτι που δεν έχει γενικευμένους κανόνες. Κάθε οικογένεια έχει το δικό της μέτρο για το αν και σε ποιο βαθμό ανέχεται το ψέμα κι αυτό θα μεταδώσει και στα παιδιά. Από εκεί και πέρα, αυτό που αποκαλύπτεται ως βαθύτερη συναισθηματική αιτία, η οποία έκανε το παιδί να πει ένα τέτοιο ψέμα, δεν θα λυθεί εκείνη τη στιγμή, αλλά απαιτεί την περαιτέρω διακριτική προσοχή των γονιών.
› Oρισμένα πιο «σκόπιμα» ψέματα, ιδιαίτερα μεγαλύτερων παιδιών, μπορεί να απαιτούν εκτός από τη συζήτηση και κάποιου είδους τιμωρία, ώστε τα παιδιά να καταλάβουν ότι τα ψέματα μπορεί να έχουν δυσάρεστες συνέπειες.
› Δεν χρειάζεται να δραματοποιούμε τα πράγματα. Τα περισσότερα παιδιά λένε ψέματα, άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο, ανάλογα με την προσωπικότητα και τις περιόδους της ζωής τους. Πριν πανικοβληθούμε, λοιπόν, κι αρχίσουμε να βλέπουμε το παιδί μας σαν μελλοντικό εγκληματία, καλό είναι να λάβουμε υπόψη μας κι άλλα «σημάδια»: όταν «κάτι σοβαρό τρέχει με το παιδί», τότε συνήθως τα ψέματα συνοδεύονται κι από άλλα προβλήματα, όπως ένταση, επιθετικότητα ή, αντίθετα, κλείσιμο στον εαυτό του, θλιμμένη διάθεση ή φόβοι, μαθησιακές δυσκολίες κλπ.

Άλλο το ψέμα του νηπιαγωγείου και άλλο το ψέμα του... λυκείου!

Από 0 έως 6-7 ετών:
Τα παιδιά «μπερδεύουν» την πραγματικότητα με τον κόσμο της φαντασίας τους, γι’ αυτό και δεν μπορούμε, στη φάση αυτή, να μιλάμε για ψέματα. Η περιοχή του εγκεφάλου (προμετωπιαίος λοβός) που μας επιτρέπει να ξεχωρίζουμε το πραγματικό από το φανταστικό δεν έχει ωριμάσει ακόμη. Γι’ αυτό, τα μικρά παιδιά πιστεύουν συχνά ότι έχουν ζήσει πραγματικά κάτι που είδαν στον ύπνο τους ή φαντάστηκαν ή τα εντυπωσίασε.

Από 6-7 έως 12 ετών:
Τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας γίνονται αισθητά στα παιδιά, οπότε ξέρουν πότε λένε ψέματα και πότε αλήθεια. Παρ’ όλα αυτά, τα ψέματα εξακολουθούν να είναι ένα προσιτό μέσο για να «επηρεάσουν» τα πράγματα και να αποφύγουν ή να αποτρέψουν δυσάρεστες καταστάσεις. Δεν έχουν το ίδιο ηθικό βάρος όπως στην ενήλικη ζωή και πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιείκεια. Ωστόσο, απαιτούν ευαισθησία και προσοχή από τους γονείς, ειδικά όταν επαναλαμβάνονται, γιατί μπορεί να κρύβουν κάποιο πρόβλημα.

Από 12 ετών:
Στην εφηβεία, τα ψέματα λέγονται εντελώς συνειδητά πια και συνήθως με ξεκάθαρο σκοπό. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι όλα τα ψέματα των εφήβων ίδια. Καθώς μεγαλώνει η ανάγκη των παιδιών για αυτονομία και ιδιωτικότητα, τα ψέματα μπορεί να είναι ένας τρόπος να ξεφύγουν από την αυστηρή επιτήρηση και τον έλεγχο των γονιών.


πηγή: www.vita.gr

διαβάστε περισσότερα...

Πόσο θα ψηλώσει το παιδί μου;

Πολλοί γονείς αναρωτιούνται αν το παιδί τους ψηλώνει φυσιολογικά. Tο χαμηλό ανάστημα μερικές φορές είναι μία πρώτη ένδειξη για αρκετές παθήσεις, και για το λόγο αυτόν είναι σημαντικό να γνωρίζετε ποιο είναι το φυσιολογικό ανάστημα στα πρώτα χρόνια της ζωής του. Oι παρακάτω πίνακες μπορούν να σας βοηθήσουν...

Σημάδια που δεν πρέπει να αγνοήσετε
•Aν το παιδί γεννηθεί με ύψος μικρότερο του φυσιολογικού.
•Aν, ενώ αναπτύσσεται φυσιολογικά, αρχίσει ξαφνικά να μειώνεται ο ρυθμός με τον οποίο ψηλώνει.
•Aν το παιδί υστερεί και στα υπόλοιπα σωματομετρικά στοιχεία (βάρος, περίμετρος κεφαλής). •Όταν το τελικό αναμενόμενο ύψος βρεθεί υψηλό, εντούτοις όμως το παιδί δεν ψηλώνει όσο θα έπρεπε.

Τι μπορεί να επηρεάσει το ύψος του παιδιού μου;
Tο ύψος σας: Tο ανάστημα διαμορφώνεται σε ένα μεγάλο ποσοστό από τους κληρονομικούς παράγοντες, δηλαδή το γενετικό υλικό που έχει κληρονομήσει το παιδί από τους γονείς. Ένα παιδί του οποίου οι γονείς είναι ψηλοί έχει περισσότερες πιθανότητες να γίνει ψηλό όταν μεγαλώσει.
Oι διατροφικές του συνήθειες: H ισορροπημένη διατροφή είναι πολύ σημαντική για τη σωστή ανάπτυξη. Tο παιδί πρέπει να λαμβάνει όλες τις βιταμίνες και τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία που χρειάζεται. Tο ασβέστιο είναι πολύτιμο για τα οστά και δεν πρέπει να λείπει από το διαιτολόγιο του παιδιού σας. H κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων ευνοεί την ανάπτυξή του, όπως και οι πρωτεΐνες (κρέας, ψάρι, αυγό). Σε συνεργασία με τον παιδίατρο καταστρώστε το ιδανικό για το παιδί σας διαιτολόγιο.
Aν αθλείται: H άσκηση βοηθά να φθάσει το παιδί το μέγιστο δυνατό ύψος που μπορεί να πάρει από τη φύση του. H φυσική δραστηριότητα βοηθά στην ανάπτυξη, γιατί αυξάνει το μεταβολισμό και τη ροή του αίματος στον οργανισμό, από όπου μεταφέρονται τα θρεπτικά συστατικά τα οποία είναι απαραίτητα για την επιμήκυνση των οστών του. H σωματική άσκηση είναι απαραίτητη για τους οστεοβλάστες (κύτταρα που συμβάλλουν στη διαδικασία επιμήκυνσης των οστών). Ένα παιδί που δεν είναι ιδιαίτερα δραστήριο και κάθεται όλη μέρα δεν εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες που του δίνει η φύση να ψηλώσει. Tο μπάσκετ, το κολύμπι και το τρέξιμο είναι πολύ καλές μορφές άσκησης για το παιδί. Yπάρχουν όμως και κάποιες αθλητικές δραστηριότητες που μπορεί να «φρενάρουν» το ύψος του παιδιού, όπως η ενόργανη γυμναστική και τα βάρη. Oι δραστηριότητες αυτές καταπονούν τα σημεία εκείνα των οστών από όπου αρχίζει η επιμήκυνσή τους. Aν θέλετε να ασχοληθεί το παιδί σας με κάποιο από τα αθλήματα αυτά, καλό είναι να το κάνει αφού κλείσει τα 12 χρόνια.

Ελέγχοντας το ύψος
Aπό 0-3 ετών: Στα 3 πρώτα χρόνια της ζωής του δεν μπορείτε να βγάλετε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα για το αν το παιδί σας θα γίνει τελικά ψηλό ή όχι. H παρέμβαση των ορμονών που καθορίζουν το ύψος -κυρίως της αυξητικής ορμόνης- αρχίζει από το τρίτο έτος. Όπως συμβουλεύουν οι ειδικοί, για να βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας μεγαλώνει με φυσιολογικούς ρυθμούς, πρέπει, εκτός από το ύψος του, να μετράτε την περίμετρο κεφαλής του και το σωματικό του βάρος. Aπό τη στιγμή που γεννιέται το παιδί, πρέπει να παρακολουθείτε τα σωματομετρικά στοιχεία, ώστε, αν υπάρχει καθυστέρηση στην ανάπτυξή του, να γίνει άμεσα αντιληπτή. (Mετράτε κάθε δύο μήνες το ύψος του).
Aπό το τρίτο έτος μέχρι την εφηβεία, πρέπει να ελέγχετε το ύψος του παιδιού σας τουλάχιστον μία φορά το χρόνο. Aν, ενώ αναπτύσσεται φυσιολογικά (συμβουλευτείτε τους πίνακες), ξαφνικά αρχίζει να μειώνεται ο ρυθμός με τον οποίο ψηλώνει, θα πρέπει να το αναφέρετε αμέσως στο γιατρό. Eίναι επίσης σημαντικό να ελέγχετε το βάρος και την περίμετρο κεφαλής.
Στην εφηβεία: Kατά την περίοδο αυτή συντελούνται οι σημαντικότερες αλλαγές στο ύψος του παιδιού και καλό είναι να το ελέγχετε κάθε έξι μήνες. H αύξηση του αναστήματος είναι εντυπωσιακή. Tα αγόρια μπορεί να πάρουν μέχρι 25 πόντους μεταξύ 11 και 13 ετών. Στα κορίτσια αυτή η αλλαγή παρατηρείται λίγο νωρίτερα, μεταξύ 9-12 ετών, και μπορεί να ψηλώσουν έως και 22 εκ. στο διάστημα αυτό. Σημαντικό ρόλο για το ύψος των κοριτσιών πάντως παίζει και η έμμηνος ρύση. H εμφάνιση της περιόδου σημαίνει συνήθως ότι το κορίτσι δεν θα κερδίσει μετά επιπλέον ύψος (τουλάχιστον όχι πάνω από 5 εκ.). Aν παρατηρείτε κάποια στασιμότητα στην ανάπτυξη του εφήβου, πρέπει να ενημερώσετε το γιατρό σας, για να διερευνήσει αν πρόκειται απλώς για καθυστέρηση της ήβης ή για κάποιο άλλο πρόβλημα.
Πόσο ψηλό θα γίνει;
Για όλα τα παιδιά υπάρχει ένα γενετικά καθορισμένο ύψος. Στόχος σας είναι να βοηθήσετε το παιδί σας να υιοθετήσει διατροφικές συνήθειες και δραστηριότητες τέτοιες ώστε να φθάσει το ύψος αυτό. Yπάρχει ένας τύπος από τον οποίο προκύπτει το τελικό αναμενόμενο ύψος του παιδιού σας, αν δεν υπάρξει κάποιο πρόβλημα με την υγεία του.

ύψος μητέρας + ύψος πατέρα / 2 + 6,5 cm (Για τα αγόρια)

ύψος μητέρας + ύψος πατέρα / 2 - 6,5 cm (Για τα κορίτσια)

ΠAPAΔEIΓMA: Ένα αγόρι του οποίου η μητέρα έχει ύψος 1,60 cm και ο πατέρας του 1,70, θα φθάσει και πιθανότητα θα ξεπεράσει το 1,71 cm.
1,60 + 1,70 / 2 + 6,5 cm = 1,71
O τύπος αυτός είναι ενδεικτικός και με τη βοήθειά του θα βρείτε το ελάχιστο ύψος στο οποίο αναμένεται να φθάσει το παιδί σας με βάσει το γενετικό υλικό που έχει πάρει από εσάς. Πολλές φορές βέβαια το παιδί παίρνει περισσότερα στοιχεία από τον ένα γονιό, δηλαδή μπορεί η μητέρα να είναι κοντή και να γίνει ψηλό επειδή ήταν ιδιαίτερα ψηλός ο πατέρας. Tα περισσότερα παιδιά ξεπερνούν το γενετικά καθορισμένο ύψος τους.

Πότε έχει ολοκληρωθεί η ανάπτυξη ;
Ένα αγόρι μπορεί να ψηλώνει μέχρι τα 19-20 χρόνια, ενώ το κορίτσι σταματά να ψηλώνει συνήθως 2 χρόνια μετά την έναρξη της περιόδου. Περισσότερες πληροφορίες για το προβλεπόμενο τελικό ανάστημα του παιδιού μπορεί να σας δώσει μία ακτινογραφία καρπού. Mε την εξέταση αυτή ο γιατρός μετράει την οστική ηλικία, δηλαδή το βαθμό ωρίμανσης των οστών. Yψηλή οστική ηλικία σημαίνει ότι το παιδί δεν έχει περιθώρια να ψηλώσει άλλο.

Γιατί δεν ψηλώνει όσο θα έπρεπε ;
Tο χαμηλό ανάστημα συχνά οφείλεται σε κληρονομικά αίτια. Yπάρχουν ακόμη κάποια ιδιοσυγκρασιακά αίτια που επηρεάζουν το ανάστημα. Δηλαδή, στις περιπτώσεις αυτές, το παιδί γεννιέται με φυσιολογικό ύψος, αλλά μετά τον πρώτο χρόνο της ζωής του επιβραδύνεται ο ρυθμός με τον οποίο ψηλώνει, με αποτέλεσμα το ύψος του να βρίσκεται κάτω από το φυσιολογικό. Δεν υπάρχει σε αυτή την περίπτωση κάποια παθολογική αιτία (αρρώστια ή ορμονικό πρόβλημα). Για το χαμηλό ανάστημα κάποιες φορές ευθύνεται η ανεπάρκεια της αυξητικής ορμόνης. Στις περιπτώσεις αυτές ο γιατρός χορηγεί σκευάσματα υποκατάστασης. Tο σύνδρομο εντερικής δυσαπορρόφησης είναι μία ακόμη αιτία που μπορεί να έχει επιπτώσεις στο ανάστημα του παιδιού. Δεν επηρεάζει μόνο το ύψος, αλλά και το βάρος. Tο έντερο που νοσεί δεν μπορεί να απορροφήσει τα θρεπτικά στοιχεία από τις τροφές, τα οποία είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη.


Τι μπορώ να κάνω ;
Συμβουλευτείτε το γιατρό σας για τις εξετάσεις που πρέπει να κάνετε αν υπάρχει υπόνοια κάποιας παθολογικής αιτίας που ευθύνεται για το χαμηλό ανάστημα του παιδιού. H ακτινογραφία καρπού είναι η πρώτη ενέργεια. Mε την εξέταση αυτή ο γιατρός μετράει την οστική ηλικία, δηλαδή το βαθμό ωρίμανσης των οστών. Όταν η οστική ηλικία βρεθεί μικρότερη από τη χρονολογική, είναι αυξημένες οι πιθανότητες το παιδί να πάρει το σωστό ύψος. Aν η ακτινογραφία καρπού δείξει κάποιο πρόβλημα, γίνεται και ορμονικός έλεγχος, με τον οποίο ο γιατρός βλέπει τα επίπεδα της αυξητικής ορμόνης και των ορμονών του θυρεοειδούς. Στις βιοχημικές εξετάσεις ελέγχονται και τα επίπεδα της αλκαλικής φωσφατάσης. Yψηλά επίπεδα μπορεί να σημαίνουν απώλεια ασβεστίου από τα οστά και απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση.

Τι να προσέξετε κατά την εγκυμοσύνη
Δεν υπάρχει κάποια ιδανική τροφή ή κάποια συνήθεια την οποία αν υιοθετήσετε θα γεννήσετε ένα παιδί που θα γίνει ψηλό. Aν έχετε μια ισορροπημένη διατροφή κατά την εγκυμοσύνη, που θα προσφέρει όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά στον οργανισμό σας και στο έμβρυο, τότε αυξάνετε τις πιθανότητες να φέρετε στον κόσμο ένα υγιές μωρό, που θα αναπτυχθεί χωρίς προβλήματα. Tο κάπνισμα, το αλκοόλ και διάφορες ουσίες (ηρεμιστικά, ναρκωτικά κ.ά.) δεν επιδρούν μόνο στο ύψος του παιδιού που θα γεννηθεί, αλλά και στα υπόλοιπα σωματομετρικά στοιχεία, όπως είναι το βάρος και η περίμετρος κεφαλής. Στατιστικά έχει βρεθεί ότι παιδιά των οποίων οι μητέρες έκαναν κατάχρηση ουσιών κατά την εγκυμοσύνη γεννήθηκαν κοντύτερα από άλλα των οποίων οι μαμάδες ήταν πιο «φρόνιμες»! Tα παιδιά αυτά συνήθως δεν ψηλώνουν ιδιαίτερα.


πηγή: www.vita.gr

διαβάστε περισσότερα...

Η τάξη είναι το παν...

Αεικίνητα και ανυπάκουα, τα μικρά παιδιά στριφογυρίζουν σαν τις σβούρες γύρω - γύρω και αναστατώνουν συνεχώς τα δωμάτιά τους μπλέκοντας παιχνίδια, ρούχα και παπούτσια δημιουργώντας ένα απίστευτο χάος, όπου τίποτα δε βρίσκεται εκεί όπου θα έπρεπε να είναι...
Είναι ελάχιστες οι μαμάδες που μόλις ανοίξουν την πόρτα του παιδικού δωματίου...δεν θα εύχονταν να υπήρχε ένα μαγικό τζίνι, που θα μπορούσε να βάλει τάξη στο απίστευτο χάος που επικρατεί στο δωμάτιο των παιδιών τους. Είναι αλήθεια, πως τα μικρά ζουζούνια είναι ακατάστατα, γιατί σπάνια συγκεντρώνονται σε ένα πράγμα. Από εκεί που ζωγράφιζαν ήσυχα - ήσυχα, ξαφνικά θυμήθηκαν να παίξουν με τα κουζινικά τους, αλλά μετά βαρέθηκαν και έπιασαν να αλλάξουν ρούχα στην κούκλα, όμως μετά ήθελαν να βάλουν στο παιχνίδι και λούτρινα ζωάκια της ζούγκλας και...
Δε θέλει και πολύ, για να γίνει ένα δωμάτιο άνω κάτω... Αν μάλιστα τα παιδιά είναι δύο, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο για τους γονείς που όλη την ημέρα δουλεύουν. Φυσικά, είναι ιδιαίτερα κουραστικό να πρέπει κάθε βράδυ να συμμαζεύετε ένα δωμάτιο που βρίσκεται σε πλήρη αποδιοργάνωση, όμως δε γίνεται να το αφήσετε και στην... τύχη του, γιατί ένα ακατάστατο δωμάτιο δυσκολεύει ένα παιδί να συγκεντρωθεί.
Αν, λοιπόν, δε θέλετε κάθε φορά που βλέπετε το δωμάτιο του παιδιού σας να παθαίνετε πανικό, ξεκινήστε από νωρίς να μαθαίνετε στο παιδί σας πως να συμβάλλει στην τακτοποίηση του χώρου του. Θα δείτε, ότι σε λίγο καιρό και με τις κατάλληλες συμβουλές θα νιώθει χαρά, όταν φροντίζει για την τάξη του δωματίου του!
Γιατί πρέπει να είναι όλα εν τάξει;

Σύμφωνα με αρκετές έρευνες, η τάξη ενισχύει τη μαθηματική ικανότητα και τη μνήμη. Εντυπωσιακά ήταν και τα αποτελέσματα, που έδειξαν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε περιβάλλον όπου επικρατεί τάξη έχουν καλύτερες σχολικές επιδόσεις σε σύγκριση με παιδιά που ζουν με ακαταστασία.
Ίσως γιατί τα παιδιά που μαθαίνουν να τακτοποιούν τα πράγματά τους αποκτούν συνήθειες οι οποίες περικλείουν μαθηματικές έννοιες, όπως είναι η ταξινόμηση σε κατηγορίες, η ομαδοποίηση σε σύνολα, η αρχειοθέτηση από το πιο μεγάλο στο πιο μικρό, κ.ά. Επιπλέον, τα παιδιά μαθαίνοντας να τακτοποιούν τα πράγματά τους αποκτούν μια πολύ βασική ικανότητα, τον προγραμματισμό. Και ο προγραμματισμός είναι μια πολύ χρήσιμη δεξιότητα για το παιδί, που θα το βοηθήσει σε κάθε δραστηριότητά του και όχι μόνο στις σχολικές επιδόσεις.
Επιπλέον, όταν τακτοποιείτε εσείς τα πράγματα στο δωμάτιο του μωρού στην ίδια θέση, κάθε φορά βοηθάτε το μωράκι σας να νιώσει μεγαλύτερη ασφάλεια και να αναπτύξει γρηγορότερα τους μηχανισμούς ανάκλησης μιας εικόνας ενεργοποιώντας έτσι τη λειτουργία της μνήμης.
Μαθήματα τακτοποίησης

Βασική προϋπόθεση για να υπάρχει τάξη στο χώρο είναι να εφοδιάσετε το παιδικό δωμάτιο με τα κατάλληλα “εργαλεία”. Στη συνέχεια θα μάθετε στα παιδιά να υπακούν στην εντολή: “μάζεψε τα παιχνίδια σου!”. Ας δούμε, πως μπορούμε να βοηθήσουμε...
Για να ενθαρρύνετε την αυτονόμηση των παιδιών και τη φροντίδα τους στην τακτοποίηση του χώρου τους, είναι σημαντικό να φροντίσετε τα δωμάτιά τους να είναι προσαρμοσμένα στα μέτρα τους, έτσι ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς τη βοήθειά σας. Ακόμη και από την ηλικία των 2 ετών τα πάντα πρέπει να είναι προσαρμοσμένα στο ύψος τους. Οι κρεμάστρες όπου θα μάθουν να κρεμάνε τα ρούχα τους, τα ράφια που θα έχουν τα βιβλία τους, τα κουτιά που θα βάζουν τα παιχνίδια τους και γενικά όλα τα πράγματά τους καλό είναι να είναι τοποθετημένα σε σημεία που μπορούν να φτάσουν μόνα τους, χωρίς να χρειάζεται να σας φωνάζουν κάθε φορά.
Αν θέλετε τα παιδιά να συμμετέχουν στη διαδικασία τακτοποίησης των πραγμάτων τους, πρέπει επίσης να ετοιμάσετε ένα σύστημα που να το καταλαβαίνουν. Τοποθετήστε μικρά καλάθια για μικρά παιχνίδια, μεγαλύτερα κουτιά για μεγάλα παιχνίδια και ένα τουλάχιστον ευρύχωρο κουτί ή καλάθι για αντικείμενα που δεν μπορείτε να κατηγοριοποιήσετε ή που θα προκύψουν στο μέλλον.
Στα καταστήματα θα βρείτε τροχήλατα παιχνιδόκουτα, στοιβαζόμενα ξύλινα ή πλαστικά κουτιά, παιχνιδομπαουλάκια και υφασμάτινα καλάθια. Επιλέξτε τα κατάλληλα ανάλογα με την ηλικία των παιδιού. Αν το παιδί σας είναι μικρό, προτιμήστε πλαστικά ή υφασμάτινα για να αποφύγετε τυχόν χτυπήματα. Αν είναι πάνω από 6 ετών, μπορείτε να επιλέξετε και ξύλινα μεγάλα κουτιά.
Μια έξυπνη ιδέα είναι να βάλετε κάποιες φωτογραφίες στο εξωτερικό των κουτιών, που θα καθορίζουν το περιεχόμενό τους, όπως ήρωες, ζώα, αυτοκίνητα, κούκλες, κουζινικά, κ.ά.
Βοηθήστε τα μεγαλύτερα παιδιά να διατηρήσουν την τάξη βάζοντας ετικέτες σε καλάθια, συρτάρια και ράφια. Έτσι, θα ξέρουν αμέσως που μπαίνει κάθε αντικείμενο. Για να κάνετε τη διαδικασία ακόμα πιο δημιουργική και διασκεδαστική για τα παιδιά, ζητήστε τη συμμετοχή τους. Μπορούν να ζωγραφίσουν ή να γράψουν τις ετικέτες ή να σας βοηθήσουν να φωτογραφήσετε κάποια από τα αντικείμενα. Πολύ ωραία ιδέα είναι να τα βάλετε να ποζάρουν με το αγαπημένο τους ζωάκι για το καλάθι των ζώων ή να φορέσουν τις αγαπημένες τους κάλτσες για το συρτάρι με τα καλτσάκια. Στη συνέχεια τυπώστε τις φωτογραφίες και κολλήστε τις στο αντίστοιχο καλάθι, κουτί ή ράφι και θα δείτε ότι όσο περισσότερο τα παιδιά συμμετέχουν σ’ αυτή τη διαδικασία, τόσο πιθανότερο είναι να βάζουν τελικά τις κάλτσες ή τα μπλουζάκια τους στη θέση τους.

πηγή:www.yeskid.gr

διαβάστε περισσότερα...

Έξυπνα δωμάτια για έξυπνα παιδιά!

Ο Ρίτσαρντ Νίσμπετ, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και συγγραφέας του βιβλίου “Η ευφυΐα και πώς να την αποκτήσετε”, σε μια συνέντευξη στην εφημερίδα “Sunday Τimes” είπε, ότι για πολλά χρόνια πίστευε ότι η ευφυΐα ήταν κληρονομική. Συνειδητοποίησε, όμως, ότι οι έρευνες δεν είχαν διεξαχθεί σωστά, αλλά και ότι αυτή η άποψη ήταν ιδιαίτερα ατυχής, επειδή υπονοούσε ότι ακόμα και με σκληρή δουλειά δεν μπορούσε να υπάρξει βελτίωση. Ευτυχώς, όμως, ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι...ήταν λανθασμένη.
Το μήνυμα του Νίσμπετ, ότι δηλαδή η ευφυΐα μας δεν είναι προαποφασισμένη, αλλά μπορεί να βελτιώνεται διαρκώς, είναι ιδιαίτερα αισιόδοξο. Για τους γονείς σημαίνει, ότι τα παιδιά τους δεν είναι καταδικασμένα να επαναλάβουν τα ίδια λάθη, για τα σχολεία σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μαθητές ανεπίδεκτοι μαθήσεως και για την κοινωνία σημαίνει, ότι τα χαμηλά επιτεύγματα κάποιων κοινωνικών ομάδων δεν έχουν γενετικές αιτίες, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, αλλά πολιτιστικές- και άρα μπορούν να αλλάξουν.
Σημαντική στη διερεύνηση της ευφυΐας είναι και η έρευνα του Τζέιμς Φλιν, που συνέκρινε τεστ ευφυΐας από όλο τον κόσμο τον τελευταίο αιώνα. Βρήκε, ότι κάθε δεκαετία, το ΙQ των νέων αυξάνεται κατά μέσο όρο 3 βαθμούς απ΄ ό,τι την προηγούμενη δεκαετία. Αυτό σημαίνει, ότι τα τελευταία 100 χρόνια το ΙQ στο δυτικό κόσμο έχει αυξηθεί κατά 30 βαθμούς, γεγονός που καταρρίπτει το “γενετικό” επιχείρημα, καθώς δείχνει ότι το περιβάλλον επιδρά άμεσα και πολύ περισσότερο απ΄ ό,τι πιστεύαμε μέχρι τώρα.
Άρα, λοιπόν, υπάρχουν κάποια ερεθίσματα που οι γονείς μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους, ώστε να τα βοηθήσουν να αναπτύξουν περισσότερες δεξιότητες και δυνατότητες.
Αν εξαιρέσει κανείς την υγεία, την οποία εύχεται κάθε γονιός για το παιδί του, υπάρχει και μια άλλη, περισσότερο μυστική προσδοκία για την οποία δεν μιλάει εύκολα. Και ποια είναι αυτή; Να είναι το παιδί του έξυπνο! Πολλοί είναι οι γονείς που αισθάνονται την ανάγκη να δώσουν στο παιδί τους πολλά ερεθίσματα, να οξύνουν την αντίληψή του, να το σπρώξουν στη μουσική, την τέχνη, τις ξένες γλώσσες, τις νέα τεχνολογίες. Άραγε με πιο στόχο; Μάλλον εκείνον του να ξεχωρίσει...
Ας δούμε, όμως, μαζί πώς μπορείτε να βοηθήσετε τα παιδιά σας να γίνουν πιο έξυπνα από κούνια!
Έξυπνα δωμάτια!

Είχατε ποτέ φανταστεί πως η σωστή διαμόρφωση, αλλά και η διακόσμηση του παιδικού δωματίου θα μπορούσε να επηρεάσει το δείκτη νοημοσύνης των παιδιών σας; Κι όμως, μπορεί! Η οργάνωση, η διακόσμηση, ακόμη και το ύφος του παιδικού δωματίου μπορούν να επηρεάσουν την προσωπικότητα και το χαρακτήρα των παιδιών. Ένας φωτεινός χώρος με λουλούδια και φροντίδα που αντανακλά την αγάπη σας, χαρίζει στα παιδιά μεγάλη συναισθηματική ασφάλεια, χαρά και αυτοπεποίθηση, ενώ η καθαριότητα και η τάξη συμβάλλουν ταυτόχρονα και στη νοητική τους ανάπτυξη. Ποια είναι, όμως, τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσετε για να μεγαλώσετε ένα έξυπνο παιδί;
Πόσο έξυπνο, όμως, θεωρείται σήμερα ένα παιδί που έχει καλούς βαθμούς στο σχολείο; Είναι αυτό η μόνη απόδειξη εξυπνάδας; Όχι βέβαια. Σήμερα ένα παιδί θεωρείται έξυπνο, όταν έχει αυτοπεποίθηση και υπευθυνότητα. Όταν κατανοεί τα δικά του συναισθήματα και ενδιαφέρεται για τα συναισθήματα των άλλων. Έξυπνο, επίσης, θεωρείται το παιδί που διαθέτει αυτοκυριαρχία και την ικανότητα να επικοινωνεί και να συνεργάζεται. Χαρακτηριστικά άκρως απαραίτητα για τη μετέπειτα φυσιολογική του εξέλιξη και την επιτυχία του στην προσωπική, αλλά και επαγγελματική του ζωή.
Φροντίστε, λοιπόν, να ικανοποιείτε όχι μόνο τις σωματικές, αλλά και τις συναισθηματικές του ανάγκες. Μην του προσφέρετε μόνο υλικά αγαθά, αλλά να το γεμίζετε και συναισθηματικά. Τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν επιζητούν αναγνώριση, ανταπόκριση στην ανάγκη τους για ανεξαρτησία και αναγνώριση της προσωπικότητάς τους. Ενθαρρύνετε και βοηθείστε το παιδί σας να αισθάνεται αυτοπεποίθηση από πολύ μικρή ηλικία. Η αυτοπεποίθηση αποτελεί τη βάση για τη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Σημαίνει, ότι σέβεται τον εαυτό του και έχει εμπιστοσύνη στις ικανότητες του. Αυτό θα επιτευχθεί με το να προσφέρετε απλόχερα στο παιδί σας το χαμόγελο, την αποδοχή και την αγάπη σας. Δώστε του τον έπαινο και την προτροπή σας. Κάντε το έτσι να πιστέψει στον εαυτό του και τις δυνατότητες του. Αυτό το παιδί είναι σίγουρα το “έξυπνο παιδί”, που όλοι επιθυμούν. Ένα παιδί που αυτού του είδους η εξυπνάδα του θα γίνει το διαβατήριό του για μια ενήλικη επιτυχημένη ζωή.
Ας δούμε, όμως, πιο αναλυτικά πώς μπορείτε να διαμορφώσετε το παιδικό δωμάτιο, ώστε να προσφέρετε στο παιδί σας τις καλύτερες ευκαιρίες για μια καλή εξέλιξη.

Η ασφάλεια είναι πολύ βασική παράμετρος στο σχεδιασμό ενός έξυπνου παιδικού δωματίου, όπως επίσης και ο χώρος. Καλό θα ήταν τα έπιπλα να βρίσκονται περιμετρικά του δωματίου, για να υπάρχει αρκετός ελεύθερος χώρος για παιχνίδι στο κέντρο. Αποφύγετε μικρά χαλάκια που γλιστρούν και προτιμήστε κάποιο μεγαλύτερο χαλί, που θα φιλοξενεί παιχνίδια κι άλλες δραστηριότητες. Φροντίστε να υπάρχουν αρκετές χαμηλές ντουλάπες, και αν τοποθετήσετε ράφια στους τοίχους (για να βάζει το παιδί τα παιχνίδια του ή άλλα αγαπημένα αντικείμενα) φροντίστε να είναι εύκολα και άμεσα προσβάσιμα για το ύψος του.
Επιλέξτε οικολογικά προϊόντα για τον εξοπλισμό και τη διακόσμηση του παιδικού δωματίου, για να μειώσετε αρκετά τον κίνδυνο εμφάνισης αλλεργιών και άλλων ασθενειών που συνδέονται με τα συνθετικά υλικά ή τα τοξικά χρώματα, που κατά καιρούς χρησιμοποιούνται στα σπίτια. Προτιμήστε ξύλινα έπιπλα, επεξεργασμένα με φυσικό τρόπο. Διαλέξτε στρώμα οικολογικών προδιαγραφών για το κρεβατάκι του και βάψτε τους τοίχους με μη τοξικά χρώματα.
Το χρώμα ενισχύει την απόδοση και διεγείρει το πνεύμα! Είναι αλήθεια, η επιλογή ενός συγκεκριμένου χρώματος μπορεί να έχει θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο όχι μόνο στη ψυχολογία, αλλά και στη σχολική απόδοση των παιδιών, επειδή κάθε χρώμα μάς επηρεάζει με το δικό του, διαφορετικό τρόπο.
Έρευνες που διεξήχθησαν κατά καιρούς, βοήθησαν τους ειδικούς να συνδέσουν χρώματα και συναισθήματα, δίνοντάς μας έτσι μια ιδέα για το πώς θα θέλαμε να βάψουμε το δωμάτιο των παιδιών. Το κόκκινο -όπως και το πορτοκαλί, σε μικρότερο βαθμό όμως- αυξάνει τους παλμούς και διεγείρει τον εγκέφαλο. Το κόκκινο είναι ένα λαμπερό χρώμα που ζεσταίνει και φωτίζει το χώρο. Χαρίζει την αίσθηση φρεσκάδας, ζωντάνιας και ασφάλειας, όμως ενδέχεται να προκαλέσει αϋπνίες ή εκνευρισμό. Το κίτρινο διεγείρει τη μνήμη, τις νοητικές λειτουργίες και βοηθά στη σκέψη. Χαρίζει θετική ενέργεια στο χώρο, δημιουργεί ευχάριστη ατμόσφαιρα, προσφέρει άπλετο φως και καταπολεμά τη μελαγχολία. Επίσης, αυξάνει τη δημιουργικότητα, δίνει ενέργεια και ζωντάνια. Ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα έχει το μπλε, το πράσινο, το ροζ και γενικότερα οι παλ χρωματισμοί, οι οποίοι βοηθούν τα παιδιά να ηρεμήσουν και να χαλαρώσουν. Το πράσινο, για παράδειγμα, αποτελεί ένα θεραπευτικό και ηρεμιστικό χρώμα. Αντιπροσωπεύει τη φύση, γι’ αυτό προωθεί την ισορροπία, την αρμονία, την ηρεμία και τη σταθερότητα. Ξεκουράζει, χαλαρώνει, μειώνει το στρες, αφήνει την αίσθηση της φρεσκάδας, ενώ δημιουργεί συναισθήματα προστασίας και ασφάλειας.
Το φως είναι πολύ σημαντικό στο παιδικό δωμάτιο! Η υπερβολική ή η ανεπαρκής παρουσία φωτός μπορεί να προκαλέσει αρνητικές συνέπειες στο παιδί που ζει στο χώρο αυτό, όπως μείωση της οπτικής αντίληψης ή ικανότητας. Άλλωστε το φως, όπως ακριβώς και το χρώμα, μπορεί να συνδέεται άμεσα με την αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης και κατ’ επέκταση της μάθησης.
Εκνευρισμός, προβλήματα όρασης και πονοκέφαλοι δυσκολεύουν τα παιδιά στη μελέτη, όταν αυτή γίνεται χωρίς τον κατάλληλο φωτισμό. Αποφύγετε τον υπερβολικό φωτισμό και τους εκθαμβωτικούς λαμπτήρες, αντίθετα προτιμήστε πολλές και διαφορετικές πηγές φωτισμού. Επιλέξτε φωτιστικά γενικού φωτισμού (από το ταβάνι), τα οποία μπορείτε να συνδυάσετε με το φωτιστικό του γραφείου, το οποίο καλύτερα να έρχεται από πίσω ή από τα πλάγια, για να μη χτυπάει το παιδί κατευθείαν στα μάτια. Ανάλογα βέβαια με τη διακόσμηση του δωματίου (π.χ. το χρώμα των τοίχων, καθώς και το χρώμα και την υφή των επενδύσεων), τόσο περισσότερο ή λιγότερο φως χρειάζεστε. Καλή ιδέα θα ήταν να εκμεταλλευτείτε στο έπακρο και το φυσικό φωτισμό, τοποθετώντας το γραφείο του παιδιού κοντά στο παράθυρο ή την μπαλκονόπορτα. Μην ξεχνάτε, όμως, πως η θέα από το παράθυρο αποσπά την προσοχή από το διάβασμα, οπότε καλό είναι να στηθούν εκεί τα παιχνίδια του και όχι το γραφείο.

Καλλιεργήστε τη φαντασία των παιδιών. Τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σε ένα δημιουργικό περιβάλλον εμφανίζουν υψηλότερους δείκτες IQ, τους αρέσει να διαβάζουν και γίνονται καλύτεροι μαθητές. Πολλές έρευνες έχουν δείξει, ότι τα παιδιά έχουν τη δύναμη να πλάθουν ολόκληρες ιστορίες αντλώντας ερεθίσματα από ένα απλό κουτί στο δωμάτιο ή τη ντουλάπα τους, από τα λούτρινα ζωάκια τους, ακόμη και από τα σκεύη της κουζίνας. Αυτή η διαδικασία διεγείρει τη φαντασία των παιδιών και ενεργοποιεί τη σκέψη τους. Καλό θα ήταν, λοιπόν, να δημιουργήσετε στο παιδί σας ένα περιβάλλον με πολλά τέτοια ερεθίσματα φτιάχνοντας ένα δωμάτιο με κάποιο θέμα που του αρέσει πολύ, όπως π.χ. πειρατές, νεράιδες, βυθός, ζούγκλα, κάστρα, κ.ά. Ταπετσαρίες, μπορντούρες, αφίσες, κουρτίνες, κουνουπιέρα, σεντόνια και μαξιλάρια, που δημιουργούν μια εντυπωσιακή θεματική ενότητα, θα εντείνουν ακόμα περισσότερο την ανάπτυξη της φαντασίας, της δημιουργικής σκέψης και της έκφρασης των παιδιών.
Ωραία ιδέα είναι να ετοιμάσετε μια γωνιά για ζωγραφική, ακόμη και αν ο χώρος δεν επαρκεί για τα κλασικά καβαλέτα. Δυο ρολά από χαρτί ζωγραφικής κρεμασμένα με σκοινιά στο ταβάνι ή τον τοίχο, μπορούν να δώσουν τη λύση και να βοηθήσουν τη δημιουργικότητα ενός παιδιού.
Όμορφες αναμνήσεις, θετικά συναισθήματα. Πολλές έρευνες έχουν αποδείξει, ότι μια ευχάριστη ανάμνηση ή μια θετική σκέψη μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον τρόπο λειτουργίας του μυαλού, κάνοντάς το να δουλεύει πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά. Αν, λοιπόν, η διακόσμηση του παιδικού δωματίου περιλαμβάνει οικογενειακές φωτογραφίες, ζωγραφιές ή ενθύμια από διακοπές και άλλες ευχάριστες στιγμές, τότε το παιδί θα νιώθει οικεία μέσα στο χώρο του, θα αναπολεί όμορφες στιγμές και θα αισθάνεται ακόμα περισσότερη αγάπη και ζεστασιά. Και όλα αυτά τα συναισθήματα συμβάλλουν θετικά στη ψυχολογία του παιδιού, αλλά και στην καλύτερη απόδοση του μυαλού του.
Φροντίστε για την τάξη και την καλή οργάνωση. Ένα ανοργάνωτο, χαοτικό περιβάλλον μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στη διαδικασία της μάθησης, αλλά και στη συγκέντρωση των παιδιών. Αποφύγετε, λοιπόν, τα παιχνίδια, τα ρούχα και τα βιβλία να βρίσκονται πεταμένα δεξιά κι αριστερά. Μάθετε στο παιδί να οργανώνει το χώρο του από μικρό και να τακτοποιεί τα πράγματά του με συνέπεια. Αξιοποιείστε όσο το δυνατό πιο απλά τους χώρους του δωματίου και οργανώστε το χώρο με τέτοιο τρόπο, ώστε το παιδί να έχει απόλυτο έλεγχο των πραγμάτων του. Αποφεύγετε να τοποθετείτε αντικείμενα σε ψηλά ράφια, τα παιδιά πρέπει να μπορούν να βλέπουν και να ταξινομούν τα πράγματά τους. Ένα καλά οργανωμένο δωμάτιο συμβάλλει στην ενίσχυση της νοημοσύνης και της μνήμης των παιδιών. Αποφύγετε όσο μεγαλώνει το παιδί την τακτική των αποθηκευτικών κουτιών - μπαούλων. Μπορεί να είναι μια συνηθισμένη πρακτική για να μαζέψει ένα παιδί τα παιχνίδια του, όμως, δεν είναι η καλύτερη! Μαζεύοντας ένα παιδί τα παιχνιδάκια από το πάτωμα και ρίχνοντάς τα μέσα στο κουτί δε συνειδητοποιεί την αξία τους. Επιπλέον, όταν θα χρειαστεί κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι, θα εκνευριστεί γιατί θα ψάχνει με τις ώρες όλα τα κουτιά για να βρει αυτό που θέλει.
Μια μικρή βιβλιοθήκη που θα φιλοξενεί σε ξεχωριστά ράφια τα βιβλία, τα αγαπημένα κουκλάκια, τα επιτραπέζια παιχνίδια και τα σετ ζωγραφικής είναι ένας καλός τρόπος, για να μάθει το παιδί όχι μόνο να ταξινομεί τα πράγματά του, αλλά και να τα ελέγχει. Επίσης, ένας πρακτικός και πρωτότυπος τρόπος για να βρίσκουν θέση κάθε λογής μικροαντικείμενα είναι να κρεμάσετε πάνινα σακουλάκια ή μικρά πλαστικά καλαθάκια από κρεμάστρες ή απευθείας πάνω στους τοίχους. Όταν το δωμάτιο μοιράζονται δύο παιδιά, χρησιμοποιήστε μεγάλους σάκους. Βάλτε μέσα καθημερινά αξεσουάρ που διαφορετικά θα κατέληγαν πάνω σε καρέκλες ή κάτω από τα κρεβάτια, όπως καπέλα ή κασκόλ. Τοποθετήστε σε κάθε σάκο ένα ταμπελάκι με το περιεχόμενο και τον ιδιοκτήτη του.

Βγάλτε την τηλεόραση και τον ηλεκτρονικό υπολογιστή από το δωμάτιο. Πολλές φορές το κατσούφικο πρόσωπο ενός παιδιού, η γκρινιάρικη διάθεσή του και η κακή ψυχολογική του κατάσταση οφείλονται σε κακό ύπνο. Πολλοί είναι οι παιδίατροι, που ισχυρίζονται ότι τα παιδιά που δεν κοιμούνται αρκετά πληρώνουν ένα βαρύ τίμημα. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορούν να διαταράξουν τον ύπνο και να οδηγήσουν το παιδί σε μια κατάσταση, όπου θα κοιμάται λιγότερο από όσο χρειάζεται. Δώστε έμφαση στο νυχτερινό ύπνο φροντίζοντας να είναι πολύωρος και ξεκούραστος. Οι ειδικοί, εξάλλου, συμβουλεύουν πως το ίδιο πρέπει να κάνετε και για τον εαυτό σας, καθώς έχει αποδεχτεί πως ο ύπνος χαρίζει στον άνθρωπο μεγαλύτερο αυτοέλεγχο, συγκέντρωση και πολιτισμένη συμπεριφορά. Γι' αυτό απομακρύνετε κάθε συσκευή από το δωμάτιο του παιδιού, που μπορεί να το απασχολήσει πριν κοιμηθεί. Τα παιδιά που έχουν στο δωμάτιό τους τηλεόραση ή ηλεκτρονικό υπολογιστή κοιμούνται λιγότερες ώρες κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, περνούν περισσότερες ώρες μπροστά στην τηλεόραση ή την οθόνη του υπολογιστή, ασχολούνται πολύ περισσότερο με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και σερφάρουν περισσότερες ώρες στο internet.
Τα οφέλη της μουσικής. Η μουσική από την αρχαιότητα έπαιζε σημαντικό ρόλο στον άνθρωπο και ασκούσε σωματική και ψυχοπνευματική επιρροή. Είναι καλύτερο, λοιπόν, να αντικαταστήσετε τον ηλεκτρονικό υπολογιστή και την τηλεόραση με ένα ραδιόφωνο, ένα cd player ή ένα μουσικό όργανο, που θα καλύπτει ευχάριστα τον ελεύθερο χρόνο του παιδιού. Πολλές έρευνες έχουν κατά καιρούς αποδείξει, ότι η μουσική σε συνδυασμό με την εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου, αναβάθμισε κατά πολύ το IQ των παιδιών.
Η φύση φροντίζει... Έρευνες έχουν δείξει, πως μέσω της φροντίδας των λουλουδιών υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες βελτίωσης της ψυχολογίας και των συναισθημάτων των ανθρώπων. Η παρουσία των λουλουδιών πυροδοτεί ευχάριστα συναισθήματα, επηρεάζει θετικά τις κοινωνικές συναναστροφές και τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Τοποθετήστε στο γραφείο του παιδιού ή σε κάποιο άλλο ασφαλές σημείο ένα μικρό γλαστράκι με λουλούδια (το οποίο θα βγάζετε από το δωμάτιο, όταν το παιδί πέφτει για ύπνο). Αφήστε το παιδί να ποτίζει τις γλάστρες στο μπαλκόνι και να φυτέψει τα δικά του λουλούδια. Η ενασχόλησή του μαζί τους θα το βοηθήσει να απαλλαγεί από το άγχος και έτσι θα μπορεί να συγκεντρώνεται καλύτερα στη μελέτη του. Τέλος, ένας μικρός κάδος ανακύκλωσης θα βοηθούσε στην εκπαίδευση της περιβαλλοντικής συνείδησης του παιδιού, μιας και αυτή θα ξεκινούσε από το μικρόκοσμο του δωματίου του, για να επεκταθεί αργότερα στο σπίτι σας και στον έξω κόσμο.

πηγή:www.yeskid.gr

διαβάστε περισσότερα...

Πώς θα προλάβετε την αναιμία

Όταν ήμασταν παιδιά, ξέραμε ότι για να μην πάθουμε αναιμία έπρεπε να τρώμε σαν τον Ποπάι - πολύ σπανάκι! Το σπανάκι από μόνο του όμως δεν αρκεί...
Η σιδηροπενία είναι μία από τις συνηθέστερες διατροφικές ελλείψεις που επηρεάζει τον οργανισμό των παιδιών, κυρίως σε ό,τι αφορά την αύξηση και τη μάθηση. Η έλλειψη σιδήρου στη σοβαρή της μορφή μπορεί να οδηγήσει σε σιδηροπενική αναιμία.
Τα καλά νέα είναι πως η συχνότητα της σιδηροπενικής αναιμίας ...έχει μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, κάτι που οφείλεται κυρίως στο ότι:
Οι εταιρίες εμπλουτίζουν με σίδηρο και άλλες ουσίες τα βρεφικά γάλατα και τις βρεφικές τροφές.
Οι γονείς, ύστερα από τη συμβουλή του παιδιάτρου, δεν δίνουν πλήρες αγελαδινό γάλα στα παιδιά τον πρώτο χρόνο της ζωής τους.
Έχουν βελτιωθεί σημαντικά οι διαιτητικές συνήθειες των παιδιών μας.
Παρ όλα αυτά η σιδηροπενία παραμένει ένα συχνό και σημαντικό πρόβλημα. Πρόσφατη μελέτη της Α Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών σε παιδικούς σταθμούς και σχολεία της Αττικής έδειξε αυξημένη συχνότητα σιδηροπενίας και σιδηροπενικής αναιμίας σε μικρά παιδιά ηλικίας 1-4 ετών, με ποσοστά που ανέρχονται περίπου στο 14% και 2,9% αντίστοιχα. Ειδικά στην ηλικία των 0-2 ετών τα αντίστοιχα ποσοστά ανέρχονται σε 34,1% και 16,1%.
Τα αίτια του προβλήματος
Το σίγουρο είναι ότι η συχνότητα της σιδηροπενικής αναιμίας είναι μεγαλύτερη στα παιδιά κάτω των 2 ετών. Αν και το μητρικό γάλα καλύπτει τις ανάγκες σε σίδηρο των βρεφών κατά τους πρώτους 6 μήνες, οι ημερήσιες ανάγκες ενός βρέφους σε σίδηρο μετά τον 4ο μήνα είναι ιδιαίτερα αυξημένες, γιατί στην περίοδο αυτή η ανάπτυξή του είναι ταχεία και ταυτόχρονα εξαντλούνται οι σιδηροαποθήκες που είχε από τότε που ήταν έμβρυο. Τα βρέφη και μικρά παιδιά, από την άλλη, δεν είναι σε θέση να καταναλώσουν επαρκείς ποσότητες κρέατος που αποτελεί τη σημαντικότερη πηγή σιδήρου με την καλύτερη απορρόφηση.
Πιο συγκεκριμένα, οι πιθανότητες σιδηροπενίας είναι μεγαλύτερες:
Στα παιδιά ηλικίας 1 έως 2 ετών γιατί ο ρυθμός ανάπτυξης είναι ακόμα γρήγορος, αλλά ο σίδηρος που προσλαμβάνεται μέσα από τις τροφές ελαττώνεται.
Στα μωρά που έχουν γεννηθεί πρόωρα, γιατί έχουν λιγότερα αποθέματα σιδήρου.
Στους έφηβους, γιατί η ανάπτυξη του σώματος αυτήν την περίοδο είναι πολύ γρήγορη.
Στα κορίτσια μετά την απαρχή της εμμήνου ρύσεως, γιατί χάνουν αίμα με την περίοδο.
Σε παιδιά που δεν τρέφονται ισορροπημένα και δεν καταναλώνουν τροφές πλούσιες σε σίδηρο.
Επίσης, άλλοι παράγοντες που μπορεί να συντελέσουν στη σιδηροπενία είναι:
Ο αυξημένος ρυθμός σωματικής ανάπτυξης (στη βρεφική ηλικία ή προεφηβεία).
Η πρόωρη έναρξη χορήγησης αγελαδινού γάλακτος.
Η έλλειψη βιταμίνης C.
Διάφορα προβλήματα του πεπτικού συστήματος.
Η αλλεργία στο γάλα της αγελάδας.
Η έντονη άσκηση.
Ποια παιδιά χρειάζονται οπωσδήποτε έλεγχο
Η γενική αίματος παραμένει ο βασικός δείκτης για τη διάγνωση της σιδηροπενικής αναιμίας. Η εμφάνιση της σιδηροπενίας είναι συχνότερη στις εποχές της γρήγορης σωματικής ανάπτυξης του παιδιού και κυρίως στην ηλικία 0 έως 2 ετών και στην εφηβεία.
Το Κέντρο Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ συνιστά έλεγχο όλων των παιδιών που παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης σιδηροπενίας. Αυτά είναι:
Βρέφη που γεννήθηκαν πρόωρα, με χαμηλό βάρος γέννησης ή μετά από πολύδυμη κύηση.
Βρέφη που συνεχίζουν τον αποκλειστικό θηλασμό και μετά τον 6ο μήνα χωρίς να παίρνουν άλλες τροφές πλούσιες σε σίδηρο.
Βρέφη που ξεκινούν το φρέσκο μη εμπλουτισμένο γάλα πριν το 1ο έτος.
Νήπια που πίνουν καθημερινά πάνω από 700ml γάλα. Λόγω της μεγάλης ποσότητας ασβεστίου παρεμποδίζεται η απορρόφηση του σιδήρου.
Παιδιά με ειδικά νοσήματα ή σε ειδική χρόνια φαρμακευτική αγωγή.
Παιδιά με κακές διαιτητικές συνήθειες και διαιτολόγιο φτωχό σε σίδηρο.
Παιδιά με ιστορικό σιδηροπενίας.
Τα παιδιά αυτά πρέπει να κάνουν έναν έλεγχο στην ηλικία των 9-12 μηνών και στη συνέχεια μία φορά το χρόνο μέχρι το 5ο έτος της ηλικίας τους.
Τα συμπτώματα
Τα παιδιά συνήθως γίνονται ωχρά και αδύναμα, τρώνε λιγότερο και κουράζονται ευκολότερα. Παρουσιάζουν ανεπαρκή πρόσληψη βάρους καθώς και συχνές λοιμώξεις του αναπνευστικού και γαστρεντερικού συστήματος.
Ανησυχητική επίσης είναι η συσχέτιση της σιδηροπενίας με τις διαταραχές συμπεριφοράς, νόησης και ψυχοκινητικής ανάπτυξης. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών δεκαετιών αρκετές μελέτες έχουν επιβεβαιώσει αυτήν τη συσχέτιση, αν και παραμένει ασαφές κατά πόσο η σιδηροπενία είναι η μόνη αιτία αυτών των διαταραχών.
Ωστόσο, ένα σταθερό εύρημα που προκύπτει από τις μελέτες αυτές είναι ότι η σοβαρή χρόνια σιδηροπενία στη βρεφική ηλικία μπορεί να συσχετιστεί με μετέπειτα εμφάνιση στην παιδική ηλικία πτωχότερης νοητικής λειτουργίας και χαμηλότερης σχολικής επίδοσης.

Τα 3 βήματα της πρόληψης
Η αποκλειστική χρήση μητρικού γάλακτος ή εμπλουτισμένου βρεφικού γάλακτος στη βρεφική ηλικία. Μετά τους 6 μήνες όμως ο θηλασμός πρέπει να συνοδεύεται από κατανάλωση στερεών τροφών και το μενού του παιδιού να περιλαμβάνει τροφές εμπλουτισμένες με σίδηρο, όπως κρέμες δημητριακών.
Η διατροφή των παιδιών πρέπει να είναι πλούσια σε τροφές που αποτελούν καλές πηγές σιδήρου όπως: κόκκινο κρέας, λαχανικά, εμπλουτισμένα δημητριακά.
Επειδή ο σίδηρος που περιέχεται στα όσπρια απορροφάται δύσκολα, για να διευκολυνθεί η απορρόφησή του πρέπει να δίνετε στο παιδί σας και κρέας ή χυμό από φρέσκο πορτοκάλι μαζί με τα όσπρια.
Τι γίνεται με τα συμπληρώματα σιδήρου;
Η σιδηροπενική αναιμία θεραπεύεται με τη χορήγηση σιδήρου και οι αποθήκες σιδήρου αποκαθίστανται 3 μήνες περίπου μετά την έναρξη της θεραπείας.
Αν ο παιδίατρος σας συστήσει να δώσετε στο παιδί σας συμπληρώματα σιδήρου, η καλύτερη στιγμή για να τα πάρει είναι μία ώρα πριν το φαγητό. Για καλύτερη απορρόφηση του σιδήρου καλό είναι να δίνετε στο παιδί να πιει ταυτόχρονα με το συμπλήρωμα ή με τις πλούσιες σε σίδηρο τροφές και ένα ποτήρι φρέσκο χυμό πορτοκαλιού. Καλό είναι να γνωρίζετε ότι η χορήγηση συμπληρωμάτων σιδήρου μπορεί να προκαλέσει προβλήματα όπως:
Να μαυρίσει τα κόπρανα του παιδιού.
Να προκαλέσει δυσκοιλιότητα ή διάρροια.
Να προκαλέσει εμετούς και πόνο στην κοιλιά.
Η σιδηροπενική αναιμία πρέπει να διαφοροποιηθεί από τη μεσογειακή αναιμία. Αν και οι δύο καταστάσεις μπορεί να συνυπάρχουν, δεν είναι επιστημονικά σωστό να χορηγείται σίδηρος αν δε έχει διαγνωστεί σιδηροπενία.

πηγή:www.paidimag.gr

διαβάστε περισσότερα...